“Δίπλα στον Σάντος έμαθα τι σημαίνει τακτική.

Πριν, κάναμε συγκεκριμένα πράγματα μέσα στο γήπεδο.Με τον Φερνάντο Σάντος, είδαμε το ποδόσφαιρο με άλλο μάτι.”

Ντεμης Νικολαιδης”

Στην καριέρα μου είχα μεγάλους προπονητές, αλλά ο Φερνάντο Σάντος είναι ο πιο ευφυής που έχω συναντήσει στην παροχή κινήτρου στους ποδοσφαιριστές.

Έχει πολύ μεγάλη αξία ως κόουτς. Έχω μία πολύ δυνατή σχέση μαζί του.

Είναι ένας τεχνικός που μιλάει λίγο, αλλά ξέρει πώς να γεμίζει με πίστη μία ομάδα. Ακόμα και σε παιχνίδια που δεν είναι εύκολα, εκείνος μεταδίδει μεγάλη αυτοπεποίθηση σε όλους.

Έχει ξεκάθαρες ιδέες και αυτό βοηθάει πολύ τους παίκτες”.

Ο Ρικαρντο Κουαρέσμα για τον Φερναντο Σαντος

”Το πρώτο πράγμα που μαθαίνεις στην προπονητική σχολή είναι ότι η εμπειρική γνώση δεν είναι αρκετή.

Για δεκαετίες οι Πορτογάλοι προπονητές διέθεταν απλώς μια ιδέα για το άθλημα. Τώρα είναι περιζήτητοι, διότι ήταν από τους πρώτους που αντιλήφθηκαν τη σημασία της στέρεης θεωρητικής συγκρότησης.

Το ποδόσφαιρο νομίζω ότι είναι λίγο πιο δίκαιο από τη ζωή.

Αν είσαι σίγουρος γι’ αυτό που κάνεις, αργά ή γρήγορα θα δικαιωθείς.

Όποτε βρίσκομαι μακριά, κάτι με τραβάει πίσω στην Ελλάδα παντα.

Εχω αγαπήσει αυτό τον τόπο.Αν βρούμε την ισορροπία τότε η νίκη είναι σίγουρη. Όχι μόνο στο ποδόσφαιρο, αλλά σε όλα.”

Φερνάντο Σάντος

”Οι Πορτογάλοι, όπως οι Έλληνες είμαστε πολύ συναισθηματικοί και όλα αγγίζουν την καρδιά μας.

Όταν επιστρέφω στην Ελλάδα είναι σαν να επιστρέφω σπίτι μου.

Δεν το νιώθω ούτε σαν υποχρέωση ούτε σαν καθήκον.

Βγαίνει καθαρά από την καρδιά.

Το οφείλω στην Ελλάδα, το οφείλω σε όσα πέρασα εδώ και στη στήριξη που είχα από τους Έλληνες.

Τους οφείλω ένα ευχαριστώ.

Ο Πορτογάλος ζει σε μια κλίμακα από το 8 μέχρι το 80.

Ο Έλληνας ζει σε μια κλίματα από το 8 μέχρι το 800.

Μερικές φορές είμαστε τρομερά απαισιόδοξοι χωρίς κανέναν λόγο και άλλη στιγμή είμαστε τρομερά αισιόδοξοι και νομίζουμε ότι είμαστε οι καλύτεροι.

Δεν πρέπει να ξεχάσουμε ποτέ την ελληνική ιστορία, αλλά δεν πρόκειται να κερδίσουμε μόνο και μόνο επειδή υπάρχει αυτή.

Αν βρούμε την ισορροπία τότε η νίκη είναι σίγουρη.

Όχι μόνο στο ποδόσφαιρο, αλλά σε όλα.

Είναι θεμελιώδες να μπορείς να δημιουργήσεις οικογενειακό κλίμα.

Όταν είσαι σε μια ομάδα, είτε στη Θεσσαλονίκη, είτε στην Αθήνα, πρέπει να καταλάβεις τον κόσμο της πόλης.

Σε μια εθνική ομάδα πρέπει να καταλάβεις τη χώρα συνολικά, όλους τους Έλληνες.

Πάντα υπήρχε αυτό το πρόβλημα με τις ομάδες του εγχώριου πρωταθλήματος μεταξύ των ομάδων.

Το είδα όταν ήρθα στην Ελλάδα, όταν έφυγα, όταν πήγα στη Βραζιλία…

Αυτό που πρέπει να κάνεις σε μια εθνική ομάδα είναι να δώσεις στους παίκτες να καταλάβουν ότι δεν είναι σε μια τοπική ομάδα, να διώξουν αυτό το πάθος και να παίξουν για την Εθνική.

Εκείνο που δεν καταλαβαίνω είναι γιατί ο Έλληνας ποδοσφαιριστής δεν έχει την εκτίμηση του εξωτερικού, με εξαίρεση την ομάδα του 2004.

Αναγνωρίζουμε τα λάθη μας αλλά πρέπει να δίνουμε αξία στις επιτυχίες μας.

Αυτό το κεφάλαιο, η κατάκτηση του Euro 2004, αναγνωρίστηκε στην Ελλάδα, αλλά αυτό δεν έγινε στο εξωτερικό.

Ήταν λάθος γιατί αρκετοί από αυτούς τους παίκτες είχαν το ταλέντο να κάνουν μεγάλη καριέρα στο εξωτερικό.

Όταν ανέλαβα την Εθνική, είχα το πλεονέκτημα ότι γνώριζα τους παίκτες πολύ καλά για χρόνια. Κατάλαβα πολύ γρήγορα ποιος είναι ο έλληνας ποδοσφαιριστής, ποια είναι η κουλτούρα του.

Πάντα διηγούμαι την ίδια ιστορία.

Όταν είχα έρθει στην Ελλάδα πρώτη φορά για την ΑΕΚ έβαλα την πρώτη προπόνηση στις 8:00 το πρωί.

Για μένα ήταν αυτό το φυσιολογικό.

Τότε ήρθε ο Δέλλας, ο Νικολαΐδης και μου είπαν δεν γίνεται προπόνηση στις 8:00.

Ρώτησα γιατί και μου απάντησαν ότι έχει πάρα πολύ κίνηση εκείνη την ώρα για να πάνε μέχρι τους Θρακομακεδόνες.

Άλλαξα την ώρα και την έβαλα στις 7:00.

Τότε ήρθαν όλοι και μου είπαν «δεν πειράζει, μίστερ, ας το αφήσουμε στις 8:00, θα τα καταφέρουμε.

Ήταν πολύ καλή ιδέα η πρωινή προπόνηση γιατί έτσι δεν ερχόταν και κανένας δημοσιογράφος.

Οι Έλληνες παίκτες έχουν ιδιαίτερη νοοτροπία.

Κατάλαβα ότι πρέπει να τους εξηγείς τι θέλεις να κάνεις και γιατί να το κάνεις.

Πρέπει να κάνεις τους παίκτες σου να καταλάβουν πώς από το ελληνικό επίπεδο μπορούν να πάνε στο διεθνές.

Δεν είναι εύκολο.”