«Η προσαρμογή σε ένα νέο ποδόσφαιρο, μια διαφορετική μέθοδο προπόνησης, θέλει χρόνο και δεν είχα συνέχεια όσον αφορά τις εμφανίσεις σε μια πρακτικά νέα ομάδα.

Κάτι παρόμοιο συνέβη με τον Νέντβεντ στην Γιουβέντους και τον Ζιντάν στην Ρεάλ Μαδρίτης, αλλά είχαν περισσότερο χρόνο από ό,τι μου δόθηκε.

Δεν ξέρω αν δεν με βοήθησε ο χαρακτήρας μου.

Ξέρω ότι είχα ευθύνες, αλλά όχι για όσα πληρώθηκαν για μένα, έδωσα σχετική σημασία σε αυτό.

Το 2001 είναι αλήθεια ότι η Ρεάλ Μαδρίτης ενδιαφέρθηκε, αλλά ήξερα ότι θα ήταν αδύνατο. Οι σχέσεις με την Βαλένθια ήταν δύσκολες μετά την υπόθεση Μιγιάτοβιτς και η ομάδα μου δεν θα δεχόταν ποτέ τη μεταγραφή.

Η απόφαση να πάμε στη Λάτσιο ήταν κοινή με τη Βαλένθια, πιστεύαμε ότι ήταν η καλύτερη στιγμή.

Η Λάτσιο μου επέτρεψε για πρώτη φορά να μιλήσω με την Αθλέτικ το 2002 και μετά διέκοψε τις διαπραγματεύσεις.

Ήταν την εποχή του Zubizarreta ως μάνατζερ στο Μπιλμπάο.

Η αλήθεια είναι ότι θα ήθελα να παίξω στην Athletic και αυτό είναι ένα από τα πράγματα που δεν κατάφερα να πετύχω.

Πάντα προσπαθούσα να μην έχω πολλά «what if…» και να ζήσω το ποδόσφαιρο σε άλλες ομάδες και πρωταθλήματα.

Πήγα στη Βαρκελώνη…

Δεν ξέρω αν το 2002 ήταν η χειρότερη εποχή για να φτάσω εκεί, αλλά σίγουρα δεν ήταν η καλύτερη.

Μετά την πρώτη μου χρονιά στην Ιταλία, ήθελα να πάω σε έναν μεγάλο σύλλογο και να έχω περισσότερη σταθερότητα από αυτή που είχα στη Λάτσιο και ο Φαν Χάαλ ήταν καθοριστικός». Γκαίθκα Μεντιέτα