Γκατούζο: -Είμαστε δύο παιδιά του νότου, διαφορετικοί αλλά όμοιοι, επειδή ζήσαμε στα νότια μας.

Ο Φάμπιο, ένας θετικός χαρακτήρας, υπερκινητικός πάντα, χαρακτηριστικό του να είναι Ναπολιτάνος, από τη Φουοριγκρότα, είναι πραγματικά υπερβολικός και περήφανος, όπως κι’εγώ που είμαι από την Καλαβρία και είμαι πεισματάρης. Δύο παιδιά απο το νότο, που φτάσαμε μαζί στην κορυφή του κόσμου.

Ο Καναβάρο, ένας από τους καλύτερους κεντρικούς αμυντικούς στην ιστορία, με απίστευτο άλμα, δύσκολο να πιστέψεις ότι ήταν μόνο 1,75 και 75 κιλά.

Κατέκτησε ό,τι είναι δυνατό να κατακτηθεί, από τις μικρές ομάδες της Νάπολι και της Εθνικής.

Ποτέ μην ξεχνάτε, την Χρυσή Μπάλα του 2006 και το γεγονός ότι ανακηρύχθηκε Παγκόσμιος Παίκτης της Χρονιάς!

Οι ιστορίες μας, διασταυρώνονταν πάντα μεταξύ τους.

Ο Φάμπιο, η Νάπολι, η Πάρμα, η Ίντερ, η Γιούβε, η Ρεάλ Μαδρίτης και φυσικά η Εθνική που ήμασταν μαζί.

Τι εποχές ρε παιδιά!

Εγώ, από την άλλη, έζησα μια μεγάλη καριέρα στην Μίλαν, μετά την Περούτζια, την Ρέιντζερς και τη Σαλερνιτάνα.

Πάντα αντίπαλοι, ποτέ εχθροί!

Θα ήταν σαν να αρνούμαστε ότι είμαστε αδέρφια.

Στην Κίνα, με ήθελε μαζί του!

Μπορείτε να με φανταστείτε στην Κίνα…??

Αλλά αυτός ο Πίρλο δεν μας άφηνε σε ησυχία, πάντα σχολίαζε πίσω από την πλάτη μου, και έβαζε διαβάλματα.

Καναβάρο: “Είδα τον Γκατούζο, τον είδα καλά.

Αυτός ο μαλάκ… κοίταξε τα μαλλιά μου και του είπα…

-Ρίνο, τι στο διάολο με κοιτάς;

-Μα έβαλες μαλλιά!”

-Οχι, είναι η δεύτερη φορά που με ρωτάς, σου είπα όχι!”

Λες να το κάνω;

-Όχι Καναβάρο, εσύ Πίρλο ναι, μπάσταρδ…

Και γελάσαμε όπως πάντα!

Και μετά, μια εβδομάδα αργότερα, τηλεφωνούμε στον Πίρλο και μου λέει…

”Ρίνο, σε βλέπω ακόμα με την ίδια φόρμα, κοίτα δεν υπάρχει αγώνας, μην κάνεις όπως στην εθνική ομάδα που για γούρι φορούσες το ίδιο κοστούμι για ένα μήνα…”

Να, αυτοί είναι οι συμπαίκτες που τους συναντάς τυχαία στο γήπεδο και που παραμένουν φίλοι και αδέρφια για μια ζωή!

Περιττό να πω ότι με υπερασπίζονταν πάντα, όταν δεχόμουν επίθεση στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης και όταν με προσέβαλαν και μου έλεγαν να επιστρέψω στο “ψαράδικο”…

Είμαι πολύ περήφανος που ήμουν ψαράς, που ανήκω και στην κατηγορία εκείνων που κερδίζουν τα προς το ζην ψαρεύοντας ή πουλώντας ψάρια!

Κανένα επάγγελμα δεν πρέπει να υποτιμάται.

Κάθε δουλειά δίνει αξιοπρέπεια σε αυτούς που την κάνουν.

Απο την ταπεινοφροσύνη δεν πέθανε ποτέ κανείς!”

Τζενάρο Γκατούζο