"Τελειώνει εδώ...
Mου δώσατε τα πάντα.
Σας έδωσα τα πάντα.
Μαζί κερδίσαμε».
Το αποχαιρετιστήριο μήνυμα του Μπουφόν στο ποδόσφαιρο.

Δεν μπορεί κανείς να μην σκεφτεί τους λόγους που μπορεί να χρειαστεί ένας ποδοσφαιριστής να επεκτείνει την καριέρα του για 28 χρόνια.

Για πολύ καιρό σταματάς να αναρωτιέσαι πώς ήταν δυνατόν ένας ποδοσφαιριστής να θέλει να συνεχίσει να παίζει ακόμα και μετά τα 40, ενώ κατανοούσε διαφορετικά τα κίνητρα πίσω από μια τέτοια επιλογή.

Η πραγματικότητα είναι ότι όλοι ξέχασαν ένα πράγμα, το οποίο είναι ότι ο Τζιανλουίτζι Μπουφόν οδηγήθηκε από ένα πάθος που ειλικρινά δεν έχει ξαναυπάρξει ποτέ σε τερματοφύλακα.

Γιατί ακόμα κι'αν δεν είχε τίποτα άλλο να ζητήσει από τον εαυτό του, πέρασε τα δύο από τα τέσσερα τελευταία χρόνια της καριέρας του ως δεύτερος τερματοφύλακας της Γιουβέντους, ενώ τα άλλα δύο ως ημικανονικός τερματοφύλακας στην Πάρμα, βάζοντας τον εαυτό του στη γραμμή με ταπεινότητα, την ίδια ταπεινότητα που είχε, ακόμη και όταν ήταν κάτι περισσότερο απο ένας από τους πιο δυνατούς τερματοφύλακες στον κόσμο.

Και για να συνεχίσεις την καριέρα σου μέχρι τα 45 σου, αφιερώνοντας περισσότερα από 30 χρόνια από τη ζωή σου στο ποδόσφαιρο, πρέπει να είχες πολύ πάθος για το επάγγελμά σου.

Ο Τζίτζι ήταν καθαρό πάθος και θα λείψει σε όλους, γιατί μέχρι τώρα όλοι είχαμε συνηθίσει να τον βλέπουμε ως τακτική παρουσία σε αυτό το άθλημα και θα έχει περίεργο αποτέλεσμα να μην τον ξαναδούμε στο γήπεδο.
Είσαι το Νούμερο Ένα.

Στα μέσα της δεκαετίας του '90 έκανε το ντεμπούτο του στην Πάρμα.
Εγινε διεθνής παίκτης.
Αποκτήθηκε από την Γιουβέντους το 2001 για περίπου 53 εκατομμύρια ευρώ.
Εκείνη την εποχή ο πιο ακριβός τερματοφύλακας στον κόσμο.
Θα πρέπει να άξιζε τον κόπο...
 Δέκα Scudetti.
Παγκόσμιος Πρωταθλητής 2006.
Μετά από αυτό έμεινε στην Μεγάλη Κυρία και στη Serie B.
Δεν μπορούσες καν να τον κατηγορήσεις για την μεταγραφη στην PSG.
Έκανε ένα λάθος.
Τώρα απέρριψε πρόταση απο την Σαουδική Αραβία μέσω της οποίας θα κέρδιζε 30 εκατομμύρια τον χρόνο.
Αυτό ταιριάζει στον Τζιανλουίτζι.
Ήταν πάντα ένας άνθρωπος που καταλάβαινε τα λάθη του.
 Γεμάτος σεβασμό.
Ένας τόσο αυθεντικός Ιταλός.
Επιπλέον, απλά ένας απίστευτα δυνατός τερματοφύλακας.
Ευαίσθητος αλλά πάντα νέος στην καρδιά.
Οι συμπαίκτες του τον σεβάστηκαν.
Δεν έχει σημασία η ηλικία του.
Τελείωσε την καριέρα του σε ηλικία 45 ετών.
Αυτό είναι τρελό.
Και θα τραγουδούσε ακόμα και σήμερα τον εθνικό ύμνο με θέρμη, πριν από έναν διεθνή αγώνα.
Με κλειστά μάτια, γεμάτα πάθος.
Η χρυσή εποχή του ποδοσφαίρου πέρασε αλλά αυτος πίστεψε ότι μπορούσε να αλλάξει τα πράγματα.
Υπήρξε το μεγάλο πρότυπο στην θέση του τερματοφύλακα.
Γιατί άγγιξε τις καρδιές των αθλητών και όλων των ανθρώπων.