Ξεκίνησε την καριέρα ως σμολ φόργουορντ και ξεχώρισε στο γυμνάσιο και στο Πανεπιστήμιο της Δυτικής Βιρτζίνια, όπου οδήγησε την ομάδα στον τελικό του πρωταθλήματος του NCAA το 1959.

Κέρδισε το βραβείο του πολυτιμότερου παίκτη του φάιναλ φορ παρά την ήττα.

Ήταν ο συν-αρχηγός της ομάδας του χρυσού Ολυμπιακού μεταλλίου των ΗΠΑ το 1960.

Η ομάδα νίκησε τα εννέα παιχνίδια της με διαφορά 42,4 πόντων και εισήχθη ως μονάδα στο Naismith Memorial Basketball Hall of Fame το 2010.

Το δίδυμο των αρχηγών Ουέστ με τον Όσκαρ Ρόμπερτσον θεωρείται το καλύτερο των γκαρντ στην ιστορία της καλαθοσφαίρισης.

Μαζί είχαν κατακτήσει και το χρυσό μετάλλιο στους Παναμερικανικούς Αγώνες του 1959.

Στο NBA αγωνίστηκε στη θέση του πόιντ γκαρντ για 14 χρόνια με τους Λος Άντζελες Λέικερς, ψηφίστηκε 12 φορές στην πρώτη και δεύτερη ομάδα του πρωταθλήματος, εξελέγη στην ομάδα All-Star του NBA 14 φορές (όλα τα χρόνια της επαγγελματικής του σταδιοδρομίας, ένας από τους πέντε μόνο που το έχουν επιτύχει), ενώ ήταν πολυτιμότερος παίκτης του NBA All-Star Game το 1972.

Το 1969–70 ήταν πρώτος σκόρερ του πρωταθλήματος με μέσο όρο 31,2 πόντους.

Έκλεισε την καριέρα του με τον τότε δεύτερο υψηλότερο μέσο όρο πόντων (27,0 ανά αγώνα στην κανονική περίοδο), πίσω μόνο από τον Ουίλτ Τσάμπερλεϊν.

Κατέχει το ρεκόρ του ΝΒΑ για τον υψηλότερο μέσο όρο πόντων ανά παιχνίδι σε σειρά πλέι οφ με 46,3.

Ο μέσος όρος όλων των πλέι οφ ήταν ο υψηλότερος στο τέλος της καριέρας του, 29,1 πόντοι ανά αγώνα: έπαιξε 153 αγώνες, με μέσο όρο πάνω από 30,0 επτά φορές σε 13 χρόνια.

Ήταν επίσης μέλος των πρώτων πέντε καλύτερων αμυντικών ομάδων του NBA, οι οποίες παρουσιάστηκαν όταν ήταν ήδη 32 ετών.

Παρά τις ατομικές του διακρίσεις, η συλλογική επιτυχία ήρθε πολύ δύσκολα: έχοντας παίξει σε εννέα τελικούς του NBA, είχε μέσο όρο 30,5 πόντους αλλά κατέκτησε μόνο ένα τίτλο, το 1972 όταν ήταν συμπαίκτες με τον Τσάμπερλεϊν.

Στο πρώτο παιχνίδι των τελικών του 1969 σημείωσε 53 πόντους, που παραμένει ως ρεκόρ για παίκτη των Λέικερς σε αγώνα τελικών και η τέταρτη καλύτερη όλων των εποχών.

Ηταν ο μόνος παίκτης στην ιστορία που αναδείχθηκε πολυτιμότερος παίκτης των τελικών με την ηττημένη ομάδα (1969).

Ήταν η έκτη εμφάνισή του στους τελικούς – και είχε χάσει και τους πέντε προηγούμενους αγώνες από τους Μπόστον Σέλτικς.

Έχοντας κατά μέσο όρο 38 πόντους ανά παιχνίδι σε όλη τη σειρά, συμπεριλαμβανομένης της επίδοσης 53 πόντων στο πρώτο παιχνίδι και ενός τριπλ νταμπλ 40 πόντων στο έβδομο, δεν κατάφερε να δώσει τον τίτλο τον οποίο οι Λέικερς έχασαν και πάλι από τους Σέλτικς σε εκείνο το παιχνίδι.

Εισήχθη στο Naismith Basketball Hall of Fame το 1980 και ψηφίστηκε ως ένας από τους 35 καλύτερος παίκτες στην ιστορία του NBA το 1980, στους 50 το 1996 και τους 75 το 2021.

Το 1969, το NBA προσέλαβε μια εταιρεία επωνυμίας για να σχεδιάσει ένα νέο λογότυπο που εξακολουθεί να χρησιμοποιεί. Είναι μια σιλουέτα ντρίμπλα που του έδωσε στην την προσωνυμία “The Logo” (το λογότυπο).

Το πρωτάθλημα ήταν πάντα διστακτικό για αυτό το γεγονός.

Ο Ουέστ ένιωθε άβολα ως έμπνευση για ένα από τα πιο αναγνωρίσιμα εμβλήματα στον αθλητισμό.

«Είναι σχεδόν σαν να πρέπει να ζητήσω συγγνώμη για αυτό το σύμβολο», είπε κάποτε.

«Δεν είναι διασκεδαστικό.

Μετά το τέλος της καριέρας του, ανέλαβε ως επικεφαλής προπονητής των Λέικερς για τρία χρόνια.

Οδήγησε το Λος Άντζελες στα πλέι οφ κάθε χρόνο και κέρδισε μία θέση στους τελικούς της Δυτικής Περιφέρειας μία φορά.

Δουλεύοντας ως παίκτης-σκάουτερ για τρία χρόνια, ο Ουέστ διορίστηκε γενικός διευθυντής των Λέικερς πριν από τη σεζόν 1982–83 στο ΝΒΑ.

Υπό την διεύθυνσή του, το Λος Άντζελες κέρδισε έξι τίτλους πρωταθλήματος.

Για τη συνεισφορά του, ο Ουέστ κέρδισε δύο φορές το βραβείο του καλύτερου στελέχους της χρονιάς στο ΝΒΑ.

Το Σεπτέμβριο του 2019 τιμήθηκε με το Προεδρικό μετάλλιο Ελευθέριος.

Στις 13 Δεκεμβρίου 2022 το NBA αποφάσισε τη δημιουργία ενός νέου βραβείου με τον τίτλο Clutch player of the Year στο οποίο έδωσε το όνομα του Ουέστ (Jerry West Trophy).

Απεβίωσε στις 12 Ιουνίου 2024, σε ηλικία 86 ετών.