Ο Γεώργιος Σαϊνοβιτς Ιβάνωφ γεννήθηκε στις 14 Δεκεμβρίου 1911 στη Βαρσοβία.
Τα περισσότερα χρόνια της ζωής του τα έζησε στη Θεσσαλονίκη, με την Πολωνέζα μητέρα του, το δεύτερο σύζυγό της Ιωάννη Λαμπριανίδη και τα δύο ετεροθαλή αδέλφια του, Αλέξανδρο και Αντώνιο.
Ήταν ένας πολυτάλαντος νέος, διψασμένος για μάθηση και αθλητισμό.
Είχε κλίση στις ξένες γλώσσες, ενώ σπούδασε Γεωπονία στη Λουβαίν του Βελγίου.
Το 1928 γράφτηκε στον Ηρακλή, όπου και έπαιζε στην εφηβική ομάδα ποδοσφαίρου.
Εν τέλει, το άθλημα που του «έκλεψε» την καρδιά, ήταν η κολύμβηση.
Από το 1931 έως το 1935 συμμετείχε διακρινόμενος ανελλιπώς με την κολυμβητική ομάδα του Ηρακλή στους αγώνες Βορείου Ελλάδος, καθώς και στους Πανελλήνιους αγώνες.
Κατά τη διάρκεια του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου, ο Γεώργιος Ιβάνωφ εκπαιδεύτηκε στη Μέση Ανατολή και επέστρεψε στην Ελλάδα για να οργανώσει αντιστασιακό δίκτυο.
Μαζί με άλλους Έλληνες πατριώτες συνέλεγε – κρυπτογραφούσε πληροφορίες και οργάνωνε δολιοφθορές εναντίον των στρατευμάτων κατοχής.
Υποδυόμενος τον εργάτη σε αεροδρόμια και σε πλοία, με απίθανες μεταμφιέσεις, προκάλεσε αφάνταστες ζημιές στους Γερμανούς. Κατέστη θρύλος για τους Έλληνες και εφιάλτης για τους Ναζί.
Το Σεπτέμβριο του 1942 κατάφεραν να τον πιάσουν, μαζί με μερικούς συνεργάτες του, αλλά δραπέτευσε μετά από δύο μέρες. Λίγους μήνες αργότερα, ανατίναξε ένα γερμανικό υποβρύχιο στη ναυτική βάση της Σαλαμίνας.
Αυτό το κατάφερε κολυμπώντας μία ολόκληρη νύχτα και κολλώντας μαγνητική βόμβα επάνω στο σκάφος.
Το ίδιο είχε κάνει και στο λιμάνι της Πάτρας, όπου βούτηξε στη θάλασσα και κόλλησε στα ύφαλα των πλοίων ωρολογιακούς εκρηκτικούς μηχανισμούς.
Παράλληλα, είχε πραγματοποιήσει σαμποτάζ σε εργοστάσιο αεροπορικών κινητήρων με αποτέλεσμα οι Γερμανοί να χάσουν πολλά αεροσκάφη.
Λίγο αργότερα, συλλαμβάνεται και καταδικάζεται σε θάνατο από γερμανικό στρατοδικείο.
Στις 4 Ιανουαρίου 1943 εκτελείται δι’ απαγχονισμού στην Καισαριανή από τους χιτλερικούς δήμιους. Οι τελευταίες λέξεις του ήταν: Ζήτω η Ελλάδα! Ζήτω η Πολωνία!
