“Είμαι στο Ολίμπικο για να σχολιάσω τον αγώνα μεταξύ της Ρόμα και της Μπαρτσελόνα. Ξέχασα το μπουκάλι μου με το νερό, οπότε τρέχω αμέσως να το πάρω και μπροστά στον καταλανικό τηλεοπτικό σταθμό, υπάρχει ένας κύριος που μου κλείνει τον δρόμο.

Του λέω: “Συγνώμη!

Τον σπρώχνω λίγο, γυρίζει με το τσιγάρο να κρέμεται και μου λέει: “έχεις φωτιά;”

Αρχίζω να τρέμω σαν φύλλο.

Ήταν ο Γιόχαν Κρόιφ.

Για μένα δεν ήταν πραγματικό σοκ.

Ο μπαμπάς μου, μου είχε φέρει ένα ζευγάρι παπούτσια με την υπογραφή του Κρόιφ και κοιμόμουν στο κρεβάτι για ένα μήνα με αυτά τα παπούτσια στα πόδια.

Γιατί για μένα ο Γιόχαν Κρόιφ ήταν κάτι που ζούσε σε ένα άλλο σύμπαν.

Πάντα αναρωτιόμουν… υπάρχει πραγματικά αυτός;

Αντίθετα, εκείνο το βράδυ τον βρήκα μπροστά μου.

Δεν μπορώ καν να του μιλήσω, σα να με χαστουκίζει για να με ξυπνήσει από αυτό το όνειρο και αρχίζω να τρέχω με συγκίνηση.

Και είχα ήδη μεγαλώσει!

Αν ο Κρόιφ έμπαινε στο γήπεδο σήμερα από τον υπέροχο παράδεισο που φαντάζομαι ότι ζει, θα χρειαζόταν μόνο ένα τέταρτο για να βάλει τρία γκολ και μετά να λέει στους άλλους… “Εντάξει, φέρτε μου τώρα την τσάντα, θα κάνω ντους και θα σας περιμένω έξω”.

Φραντσέσκο Ρεπίτσε