Ο ποδοσφαιράνθρωπος που μπορεί να καυχηθεί ότι έχτισε το μύθο τριών μεγάλων ομάδων…
Του Άγιαξ, της Εθνικής Ολλανδίας και της Μπαρτσελόνα!
Ο κορυφαίος αθλητικογράφος των The Times Ντέιβιντ Μίλερ τον χαρακτήρισε «Πυθαγόρα με ποδοσφαιρικά παπούτσια» εξαιτίας της ακρίβειας με την οποία συνήθιζε να πασάρει και να κινείται υπολογίζοντας τη γεωμετρία των παικτών σε κίνηση.
Ένα είδος «καλλιτέχνη-ποδοσφαιριστή».
Ο Ιπτάμενος Ολλανδός, Γιόχαν Κρόιφ!

Ο σπόρος που οδήγησε στη γέννηση του ιδρύματός μου φυτεύτηκε κατά την πρώτη σεζόν με τους Washington Diplomats.
Ήταν από τις περιπτώσεις που στην αρχή αναγκάζεσαι να κάνεις κάτι, αλλά στο τέλος αποφασίζεις οικειοθελώς να το προχωρήσεις.
Από την αρχή της καριέρας μου στους Diplomats, έπρεπε να διαχειριστώ μια εκπαίδευση για παιδιά με ειδικές ανάγκες.
Στην αρχή ήταν πολύ δύσκολο για μένα.
Δεν φαινόταν να έχει νόημα...
 Εξήγησα στα αγόρια πώς να κλωτσήσουν την μπάλα, έκαναν ακριβώς το αντίθετο.
Όταν το είπα στους διοργανωτές, μου ζήτησαν να δω ένα βίντεο με την προπόνησή μου.
Μου το έδειξαν όχι για να κοιτάξω πού κατέληγε η μπάλα, αλλά για να παρατηρήσω τα μάτια του αγοριών, της μητέρας και του πατέρα.
Και να παρατηρήσω τη χαρά τους βλέποντας ότι ο γιος τους είχε καταφέρει να κάνει κάτι που φαινόταν αδύνατο.
"Την επόμενη φορά που θα δείτε ένα εντελώς διαφορετικό παιδί και άτομο.
Θα δείτε την ευτυχία που θα νιώθουν όταν κλωτσούν την μπάλα με τα πόδια τους."
Αυτά τα λόγια με συγκίνησαν βαθιά.
Ξαφνικά ανακάλυψα τη χαρά που δημιουργούσα.
Συνειδητοποίησα ότι κάνοντας πολύ λίγα, έγιναν σπουδαία πράγματα.
Όπως συνέβη, για παράδειγμα, με ένα αγόρι στην περιοχή μου που πάσχει από σύνδρομο Down, που από το πουθενά εμφανίστηκε μπροστά μου στον κήπο μου με μια μπάλα στο χέρι. Του έμαθα να κλωτσάει, να κάνει κεφαλιές, για δυο μήνες παίζαμε μαζί.
Μέχρι που μια μέρα, επιστρέφοντας από ένα ταξίδι, τον είδα να παίζει στο δρόμο με άλλα αγόρια.
Όταν με είδε, έτρεξε κοντά μου, πήδηξε στην αγκαλιά μου και μου έδωσε δύο φιλιά.
Ήταν χαρούμενος που μπορούσε να παίξει στο δρόμο με τους άλλους.
Και μόνο που μπορούσε να παίξει το παιχνίδι, του είχε δώσει τεράστια αυτοπεποίθηση.
Η εμπιστοσύνη που δείχνεις σε ένα παιδί είναι θαυματουργή…».
Γιόχαν Κρόιφ

Η μαρτυρία ενός σπουδαίου ανθρώπου που μπόρεσε να δημιουργήσει κάτι για όσους είναι λιγότερο τυχεροί και χρειάζονται βοήθεια, κάτι που δεν είναι απαραίτητα συνώνυμο με γιγαντιαίες προσπάθειες αλλά και με απλές χειρονομίες που επιτρέπουν να μην αισθάνονται διακρίσεις.