Η Πόρτο είναι ένας εκ των τριών μεγαλύτερων αθλητικών συλλόγων της Πορτογαλίας μαζί με την Μπενφίκα και τη Σπόρτινγκ.
Έχει πετύχει τις περισσότερες ευρωπαϊκές διακρίσεις ανάμεσα στις πορτογαλικές ομάδες έχοντας κατακτήσει από δύο φορές το Κύπελλο Πρωταθλητριών, το Διηπειρωτικό Κύπελλο, το Κύπελλο ΟΥΕΦΑ καθώς και μια το Σούπερ Καπ Ευρώπης.
Στις εγχώριες διοργανώσεις έχει κατακτήσει 30 πρωταθλήματα και 19 κύπελλα.
Η Πόρτο έχει 72 συμμετοχές στην μεγάλη κατηγορία της Πορτογαλίας και η χειρότερη θέση που έχει τερματίσει πότε είναι 9η το 1969-70.
Ο ποδοσφαιριστής με τις περισσότερες συμμετοχές στην ιστορία του σωματείου είναι ο João Pinto με 407 παιχνίδια, ο μάνατζερ με τα περισσότερα παιχνίδια ο Pedroto με 236 ματς και μεγαλύτερος σκόρερ ο Fernando Gomes με 288.
Ως έδρα χρησιμοποιεί το Στάδιο Ντραγκάο (Estádio do Dragão) χωρητικότητας 52.000 θεατών, το οποίο κτίστηκε το 2003 στη θέση του παλιότερου Σταδίου Ντας Σάντας (Estádio das Antas) στο Πόρτο.
Εκτός από το πασίγνωστο ποδοσφαιρικό τμήμα, ο σύλλογος έχει άλλα πέντε επιτυχημένα αθλητικά τμήματα: μπάσκετ, χάντμπολ, ρόλερ χόκεϊ, μπιλιάρδου και στίβου.
Η ομάδα ρόλερ χόκεϊ είναι μεταξύ των καλύτερων παγκοσμίως.
Ένα καινούργιο αθλητικό κέντρο, που θα στεγάσει όλα αυτά τα τμήματα, ετοιμάζεται κοντά στο ποδοσφαιρικό γήπεδο.
Χρώματα του συλλόγου είναι το μπλε και το λευκό και το ψευδώνυμο: Δράκοι (Dragões).
Η Πόρτο ιδρύθηκε στις 28 Σεπτεβμρίου 1893 στο Πόρτο, τη δεύτερη σε μέγεθος πόλη της Πορτογαλίας μετά την πρωτεύουσα Λισσαβόνα.
Το πρώτο επίσημο τρόπαιο που κατέκτησε ο σύλλογος ήταν το “Union of the North cup”, το 1911.
Τα χρόνια που ακολούθησαν έγινε ένα από τα μεγαλύτερα σωματεία της χώρας αλλά όχι τόσο ώστε να ανταγωνιστεί τους συλλόγους της Λισσαβόνας.
Στα 41 χρόνια της δικτατορίας του Σαλαζάρ κέρδισε μόλις έξι πρωταθλήματα.
Συχνά ακόμα και οι πρόεδροι του σωματείου ήταν φίλαθλοι των ομάδων της Λισσαβόνας.
Μετά την επανάσταση των γαριφάλων οι νοοτροπίες άλλαξαν και δόθηκε και στα σωματεία εκτός Λισσαβόνας η ευκαιρία να διακριθούν.
Αποτέλεσμα ήταν η Πόρτο να κατακτήσει 16 τίτλους τις επόμενες τρεις δεκαετίες.
Επίσης, κύπελλα και ευρωπαϊκά τρόπαια.
Είναι αξιοσημείωτο ότι μετά το 1976 δεν έχει τερματίσει κάτω από την 3η θέση στο πρωτάθλημα ενώ κέρδισε πέντε συνεχόμενα πρωταθλήματα τη δεκαετία του ’90. Αναμορφωτές του συλλόγου θεωρούνται ο Pinto da Costa, αρχικά διευθυντής κι έπειτα πρόεδρος και ο μάνατζερ José Maria Pedroto, μετά το 1982.
Το 1984 ήρθε η πρώτη ευρωπαϊκή διάκριση για την ομάδα, όταν έφτασε ως τον τελικό του Κυπέλλου Κυπελλούχων, στον οποίο ηττήθηκε από τη Γιουβέντους.
Όμως, τρία χρόνια αργότερα κατέκτησε τον πρώτο ευρωπαϊκό της τίτλο και μάλιστα το Κύπελλο Πρωταθλητριών νικώντας στον τελικό την Μπάγερν Μονάχου με 2-1.
Ακολούθησε η κατάκτηση του ευρωπαϊκού Σούπερ Καπ και του Διηπειρωτικού.
Τα επόμενα χρόνια είχε μια σταθερά αισθητή ευρωπαϊκή παρουσία αλλά χωρίς μεγάλες επιτυχίες.
Μόνο το 1994 έφτασε ως τα ημιτελικά του Τσάμπιονς Λιγκ, όπου αποκλείστηκε από την Μπαρτσελόνα.
Η ομάδα επανήλθε στους ευρωπαϊκούς τίτλους, όταν την ανέλαβε ο Ζοζέ Μουρίνιο.
Υπό την καθοδήγησή του το 2003 κατέκτησε το Κύπελλο ΟΥΕΦΑ νικώντας στον τελικό τη Σέλτικ Γλασκώβης με 3-2 και το 2004 το Τσάμπιονς Λιγκ επικρατώντας στον τελικό της Μονακό με 3-0.
Ετσι έγινε ο πορτογαλικός σύλλογος με τα περισσότερα ευρωπαϊκά κύπελλα, τέσσερα συνολικά έναντι δύο της Μπενφίκα και ενός της Σπόρτινγκ.
Παρά την αποχώρηση του Μουρίνιο το Δεκέμβριο του 2004 κατέκτησε και το Διηπειρωτικό Κύπελλο νικώντας στα πέναλτι την Όνσε Κάλντας από την Κολομβία.
Το 2011 κατεκτησε ξανα το Γιουροπα Λιγκ, δηλαδη το Κυπελλο ΟΥΕΦΑ με αλλη ονομασια.
Ο Ζοσέ Μουρίνιο ανέλαβε την Πόρτο το 2002.
Τη σεζόν 2002-2003, η Πόρτο, αν και άρχισε με 2-2 με την Μπελενένσες μέσα στο Ντραγκάο, έκανε μια συναρπαστική χρονιά.
Με νίκες εντός και εκτός έδρας με Μπενφίκα και Σπόρτιγκ Λισαβόνας, έκανε ρεκόρ συλλογής βαθμών, με 86 (το προηγούμενο ρεκόρ ήτανε 85 βαθμοί, πάλι από την Πόρτο, τη σεζόν 1996-1997).
Μαζί με το πρωτάθλημα οι δράκοι πανηγύρισαν και το Κύπελλο Πορτογαλίας αλλά και το Κύπελλο ΟΥΕΦΑ.
Τα αποτελέσματα της Πόρτο στο κύπελλο Ουεφα του 2003 ήτανε:
(Α΄ γύρος)
Πόρτο – Πολόνια 6-0
Πολόνια – Πόρτο 2-0
(Β΄ γύρος)
Αούστρια Βιέννης – Πόρτο 0-1
Πόρτο – Αούστρια Βιέννης 2-1
(Γ΄ γύρος)
Πόρτο – Λανς 3-0
Λανς – Πόρτο 1-0
(Δ΄ γύρος)
Πόρτο – Ντενιζλισπόρ 6-1
Ντενιζλισπόρ – Πόρτο 2-2
(Προημιτελικοί)
Πόρτο – Παναθηναϊκός 0-1
Παναθηναϊκός – Πόρτο 0-2 μετά από παράταση
(Ημιτελικοί)
Πόρτο – Λάτσιο 4-1
Λάτσιο – Πόρτο 0-0
ΤΕΛΙΚΟΣ:
Πόρτο – Σέλτικ 3-2 μετά από παράταση
Την άλλη χρονιά, οι ντραγκόες ενδυναμώθηκαν με τον ΜακΚάρθι και Λουίς Φαμπιάνο, ενώ έμειναν οι Πάουλο Φερέιρα, Ρικάρντο Καρβάλιο, Μανίς, Ντέκο, Ντερλέι.
Η Πόρτο πήρε πρωτάθλημα και Τσάμπιονς Λιγκ, νικώντας 3-0 στον τελικό του Γκελζενκίρχεν τη Μονακό.
Η ΠΟΡΕΙΑ ΤΗΣ ΠΟΡΤΟ
Φάση ομίλων
Παρτιζάν – Πόρτο 1-1
Πόρτο – Ρεάλ 1-3
Μαρσέιγ – Πόρτο 2-3
Πόρτο – Μαρσέιγ 1-0
Πόρτο – Παρτιζάν 2-1
Ρεάλ – Πόρτο 1-1
Φάση των 16
Πόρτο – Μάντσεστερ Γ. 2-1
Μάντσεστερ Γ. – Πόρτο 1-1
Προημιτελικοί
Πόρτο – Λυών 2-0
Λυών – Πόρτο 2-2
Ημιτελικοί
Πόρτο – Λα Κορούνια 0-0
Λα Κορούνια – Πόρτο 0-1
ΤΕΛΙΚΟΣ:
Πόρτο – Μονακό 3-0
Το Στάδιο Ντραγκάο (Estádio do Dragão) αποτελεί την έδρα της ΦΚ Πόρτο.
Έχει χωρητικότητα 50.948 καθήμενων θεατών.
Χτίστηκε το 2003 με την ευκαιρία της διοργάνωσης του Ευρωπαϊκού Πρωταθλήματος από την Πορτογαλία.
Το Ντραγκάο αντικατέστησε το παλιό γήπεδο της ομάδας, το Στάδιο Ντας Σάντας (Estadio das Antas).
Το όνομα του σταδίου προήλθε από την παρουσία ενός δράκου (dragão) στο έμβλημα της ομάδας αλλά και της πόλης του Πόρτο.
