”Ήξερα ότι θα γινόμουν επαγγελματίας ποδοσφαιριστής όταν ήμουν δεκατριών ετών, εκείνη τη μέρα έχασα τον πατέρα μου.

Από εκείνη τη στιγμή όλες οι ευθύνες της οικογένειάς μου έπεσαν στους ώμους μου, εκείνη τη στιγμή είχα γίνει άντρας.
Το να γίνω ποδοσφαιριστής δεν ήταν ποτέ επιλογή, ήταν κάτι που έπρεπε να κάνω για να επιβιώσω.
Κάποιος κάποτε με ρώτησε αν είναι δύσκολο να είσαι αρχηγός της Παρί στα δεκαεφτά σου χρόνια.
Απάντησα…
”Για μένα το πιο δύσκολο πράγμα ήταν να γίνω αρχηγός της οικογένειάς μου στην ηλικία των δεκατριών ετών.”
Κάποτε ήμουν στο δρόμο και παρακαλούσα μια κυρία και ζήτησα ψωμί, κόλλησε τις τσάντες της γιατί φοβήθηκε ότι θα το κλέψω.
Αυτό με έφερε σε σοκ.
Ήθελα απλά ένα νόμισμα για να αγοράσω ψωμί, αλλά νόμιζε ότι θα το έκλεβα.
Έδωσα μια υπόσχεση στον εαυτό μου εκείνη τη μέρα και σκέφτηκα…
”Σήμερα πεινάω και νομίζει ότι θα κάνω κάτι λάθος.
Αλλά όταν γίνω κάποιος, που έχει κάτι, θα τα δώσω όλα πίσω.
Ξέρω πώς είναι η πείνα.
Ξέρω τι είναι το κρύο.
Συνήθιζα να παρακαλάω για φαγητό.
Αυτή ήταν η ζωή μου ως παιδί.
Αλλά δεν μου αρέσει να μιλάω γι’ αυτό επειδή είμαι περήφανος άνθρωπος.
Όλοι έχουμε τη δική μας ιστορία.
Αυτή είναι η ζωή μου που με κάνει να θέλω να επιστρέψω μερικά από αυτά που πήρα σε όλο τον κόσμο που υποφέρει.
Όταν έχεις λίγη φήμη, ή είσαι κάποιος διάσημος μπορείς να την χρησιμοποιήσεις θετικά.
Αυτό προσπαθώ να κάνω αλλά δεν θέλω να είμαι παράδειγμα. Ποτέ.
Απλά θέλω να εμπνεύσω τους ανθρώπους.”
Μαμαντού Σακχό