Μαρσέλ Τζέικομπς, η ιστορία του ανθρώπου που κέρδισε το χρυσό μετάλλιο στα 100 μέτρα, στους Ολυμπιακού Αγώνες του Τόκιο.
Ο Τζέικομπς είναι γιος της Βιβιάνα Μαζίνι και του Λαμόντ Μαρσέλ Τζέικομπς, ενός Αφροαμερικάνου στρατιώτη.
Οι γονείς του συναντήθηκαν όταν ο πατέρας του ήταν στρατιώτης των Ηνωμένων Πολιτειών που υπηρετούσε στο στρατόπεδο Εντέρλε στη Βιτσέντσα της Ιταλίας.
Ο πατέρας τότε του ήταν 18 και η μητέρα του 16.
Οι γονείς του παντρεύτηκαν και μετακόμισαν στο Ελ Πάσο του Τέξας.
Τρία χρόνια αργότερα, γεννήθηκε ο Τζέικομπς.
Ωστόσο, όταν ήταν τριών εβδομάδων, ο πατέρας του μεταφέρθηκε στη Νότια Κορέα και ο Τζέικομπς μετακόμισε στο Ντεζεντσάνο ντελ Γκάρντα με τη μητέρα του.
Οι γονείς του χώρισαν όταν εκείνος ήταν έξι μηνών.
Ξεκίνησε να παίζει μπάσκετ και ποδόσφαιρο, όταν ο προπονητής του ποδοσφαίρου, Αντριάνο Μπερτάτσι, παρατήρησε την ταχύτητά του και πρότεινε στον Τζέικομπς να δοκιμάσει τα σπριντ.
Ο Τζέικομπς άρχισε να αγωνίζεται στον στίβο, σε ηλικία δέκα ετών, προτιμώντας αρχικά το σπριντ και στη συνέχεια ανακάλυψε το άλμα εις μήκος το 2011.
′′Στο σχολείο, είχα πρόβλημα.
H δασκάλα μια μέρα μας είπε…
Ζωγραφίστε την οικογένειά σας…Είχα μόνο τη μαμά μου να ζωγραφίσω και πονούσα.
”Ποιος είναι ο μπαμπάς σου??”’… ρωτούσαν οι φίλοι μου, όταν ήμουν παιδί…
”Δεν υπάρχει” έτσι απαντούσα.
Για χρόνια είχα βάλει έναν τοίχο σ’αυτό το θέμα.
Και όταν ο μπαμπάς μου προσπάθησε να επικοινωνήσει μαζί μου, δεν με ένοιαζε.
Γνώρισα μια καλή ψυχολόγο και γυμνάστρια, την Νικολέτα Ρομανάτσι, που ήρθε στην ομάδα μου μετά απο πρόσκληση του προπονητή μου, Πάολο Καμόσι.
Μαζί της, συμφώνησα να δουλέψω βαθιά στους φόβους και τα φαντάσματα μου.
Δεν ήταν εύκολο!
Υπάρχει ένα προσωπικό κομμάτι που δεν θέλεις να δείξεις, ακόμα και στον εαυτό σου. Αλλά μαθαίνω γρήγορα.
Η ψυχολογική εργασία ξεκίνησε τον Σεπτέμβριο του περασμένου έτους και σε έξι μήνες μέσα είχα απελευθερωθεί.
Δεν έχω συμβιβαστεί με τον μπαμπά μου και ότι με παράτησε αλλά τουλάχιστον επικοινωνούμε.
Τα αγγλικά μου δεν είναι καλά.
Πρέπει να εξασκήσω την γραμματική, ξέρω τους όρους, απλά φοβάμαι μην κάνω λάθος, παγώνω και το βουλώνω.
Είναι απίστευτο το πόσο ισχυρή ενέργεια παίρνεις όταν σπάει ένας τοίχος.
Τον έκρινα χωρίς να ξέρω τίποτα γι’αυτόν.
Πριν, αν ένας αγώνας δεν πήγαινε καλά, κατηγορούσα τους άλλους, την κακή μου τύχη, τον καιρό.
Τώρα συνειδητοποιώ ότι τα αποτελέσματα εξαρτώνται μόνο από την προπόνηση και την θέληση μου. ′′
Μαρσέλ Τζέικομπς
