«Μια μέρα πριν τον τελικό του Μουντιάλ πήγα στο δωμάτιο του Ciro Ferrara, μου είπε ότι έπρεπε να μιλήσουμε.
Μπήκα μέσα και τον είδα να μιλάει στο τηλέφωνο.
Μου είπε…
”Μάουρο, κλείσε την πόρτα μιλάω στο τηλέφωνο, μιλάω με τον Ντιέγκο. “
Πήγα να φύγω και του είπα…
“Θα επιστρέψω αργότερα”, αλλά ο Ciro με σταμάτησε…
“Μην φύγεις γιατί θέλει να σου μιλήσει ο Diego” οπότε πήγα και πήρα το τηλέφωνο.
Ρώτησα τον Μαραντόνα αν ήταν πραγματικά αυτός.
Μου είπε…
”Ηρέμησε και παίξε το ματς που θα σε κάνει παγκόσμιο πρωταθλητή αύριο.”
Κερδίσαμε το Παγκόσμιο Κύπελλο χάρη στον ηγέτη μας, που ήταν ο Μαρτσέλο Λίπι, ένα άτομο που όλοι μας ξέραμε, ειδικά εμείς από τα χρόνια στην Γιουβέντους, ξέραμε ποια ήταν η νοοτροπία του, η φιλοσοφία του.
Ήταν ένας άνθρωπος που έδινε μεγάλη βάση στους παίκτες.
Ολοι οι παίκτες ήταν ήδη ώριμοι, στο απόγειο της καριέρας τους.
Νομίζω ότι καταλάβαμε στον προημιτελικό ότι ήμασταν πραγματικά δυνατοί.
Σύμφωνα με τον διεθνή Τύπο, η Ιταλία είχε ήδη ηττηθεί στην αρχή, αλλά όταν μπήκαμε στα αποδυτήρια ξέραμε ότι είχαμε μια συμπαγή ομάδα.
Μόλις μπήκαμε στο γήπεδο κόντρα στη Γερμανία, ξέραμε ήδη ότι θα φτάναμε στον τελικό.
Ακόμα ανατριχιάζω όταν σκέφτομαι την ομιλία του κυρίου Λίπι πριν τον τελικό, είπε τα ονόματα των παικτών που θα ήταν στο γήπεδο και άρχισε να μιλάει για τακτικές.
“Να προσέχετε εδώ, να προσέχετε εκεί, συνιστώ αυτό και εκείνο… ” τότε ξαφνικά, άλλαξε την έκφρασή του, σταμάτησε και είπε…
“Παιδιά, όλα αυτά είναι μαλακί…, ήρθαμε για να κερδίσουμε, πάμε να κερδίσουμε, τίποτα άλλο!”.
Και έσκισε το χαρτί με τα σχέδια από τον τοίχο με τρελή ενέργεια.
Ξεσπάσαμε σε μια δυνατή κραυγή.
Μας δίνει μια απίστευτη δύνατη και… όλοι ξέρετε πώς πήγε αυτό”.
Μάουρο Καμορανέζι
