“Είχαμε φτιάξει στα αποδυτήρια ενα υπέρόχο, ποδοσφαιρικό κλίμα, με ατσάλινο χαρακτήρα.

Θα μπορούσαν να υπάρξουν προβλήματα κατά τη διάρκεια της εβδομάδας, αλλά κανείς δεν ήθελε ποτέ να μείνει εκτός, όλοι ήμασταν έτοιμοι να μπούμε στη φωτιά.

Νομίζω ότι αυτή ήταν η δύναμή μας, ήμασταν πολύ ανταγωνιστικοί.

Κανείς δεν παραιτήθηκε ποτέ, όλοι τα έδινα όλα κατα την διάρκεια της βδομάδας.

Τα αποτελέσματα, βοήθησαν ώστε να δυναμώσουμε και τις σχέσεις μας στα αποδυτήρια.

Ακόμα και αυτός που έπαιζε λιγότερο, στο τέλος ήταν χαρούμενος που τα πράγματα πήγαιναν καλά.

Ο Μαντσίνι γκρίνιαζε αν έμενε εκτός, όπως και ο Μιχάιλοβιτς.

Ο Μαρκέτζιανι ήταν αυτός που είτε έπαιζε είτε όχι, τον άκουγαν πάντα όλοι με προσοχή.

Ο Μαντσίνι στηριζόταν στην εμπειρία του, αλλά σε εκείνη την ομάδα υπήρχαν πολλοί μεγάλοι και έμπειροι παίκτες… ο Κόουτο, ο Σιμεόνε, ο Αλμέιντα.

Ο Νέντβεντ ήταν σοβαρός, προσπαθούσε να είναι ο καλύτερος.

Έκανε προπόνηση και μιλούσε ελάχιστα.

Δεν εμψύχωνε την ομάδα, αλλά όταν έπρεπε να γίνει η δουλειά και ερχόταν τα δύσκολα, ήταν ο πρώτος που έβγαινε μπροστά.”

Νέστορ Σενσίνι