«Ντρέπομαι να πω ότι σε ηλικία είκοσι ετών είπα στον Ρομπέρτο Μπάτζιο να πάει να γαμ… 3, 4 φορές.
Κάθε φορά που τον βλέπω, ακόμα και σήμερα, του λέω…
“Ρόμπι συγγνώμη, συγγνώμη!”
Η χρονιά που έφτασα στην Ίντερ ήταν το ’98 και τα αποδυτήρια ήταν πυριτιδαποθήκη, ήμασταν λίγο διχασμένοι.
Από τη μια υπήρχαν νέοι σαν εμένα, από την άλλη οι Νοτιοαμερικανοί μαζί με τον Μπάτζιο που είχαν δεθεί πολύ.
Πάντα μας τραβούσαν την προσοχή και στα 20 μου, δεν ξέρω γιατί… ένιωθα σαν Σούπερμαν. Προσπαθήστε να με καταλάβετε, έκανα το ντεμπούτο μου στο Champions League και στις πρώτες πέντε αγωνιστικές του πρωταθλήματος πέτυχα 5 γκολ.
Κι’έτσι πάντα είχα λογομαχίες με τον Μπάτζιο, του έλεγα…
«Μην με ενοχλείς, μην μου μιλάς».
Με συγχωρεί, μου λέει κάθε φορά που με βλέπει.
Πάντα επαναλαμβάνω τα λόγια του γιατί κάνουν καλό στην καρδιά μου.
Λέει…
«Νίκολα, όταν ήμουν είκοσι δεν είχα την τύχη σου.
Σε αυτή την ηλικία είχα ένα σπασμένο γόνατο και ήθελα να παίξω ποδόσφαιρο.
Το όνειρό μου ήταν να επιστρέψω για να είμαι εκεί στη θέση σου, ενώ σε εκείνη την ηλικία ήσουν καλά και μπορούσες να παίξεις.
Ανάθεμα, το καταλαβαίνεις;
Κοίταξα τον εαυτό μου στα 20 μου και μακάρι να ήμουν εσύ εκείνη την ώρα, αλλά δεν είχα τις ευκαιρίες σου γιατί ήμουν τραυματίας και δεν ήξερα τι ξημερώνει.
Γι’ αυτό προσπαθούσα να σου δώσω συμβουλές, σαν μεγαλύτερος αδερφός».
Εγώ από την άλλη σαν χαζός δεν τον άκουσα καν.
Και έτσι κάθε φορά που τον συναντώ είναι σωστό να ζητώ συγγνώμη…»
Νίκολα Βέντολα
