Απο Nummer Zehn
10+1 από τις καλύτερες ατάκες του που μου ήρθαν στο μυαλό.
Απέφυγα τις κλασικές (“καλώς τα παιδιά”, “μάθε μπαλίτσα στον Άρχοντα” κλπ), οι οποίες πλέον έχουν περάσει στην λαϊκή κουλτούρα και είναι πασίγνωστες:
Για το ποδόσφαιρο γενικά, τον Δούρο και τον Θεό: «Το ποδόσφαιρο είναι πόλεμος, δεν είναι καλλιστεία, δεν μπορείς να πηγαίνεις στη μάχη με κουστούμια, χτένισμα και κομμωτήριο. Με είπαν γραφικό, αλλά το όνειρό μου ήταν πάντοτε να πάρω ένα πρωτάθλημα με τον Ολυμπιακό. Έπεσα σε δύσκολα παλιά χρόνια για τον Ολυμπιακό, όμως όταν μου έτυχε ξανά η ευκαιρία στα τελευταία χρόνια τα καλά, έπεσα πάνω στον Δούρο με την μεγαλύτερη αδικία. Όταν γύρισα το βράδυ σπίτι εκείνη τη μέρα σκέφτηκα “ρε Θεέ, άντερα δεν έχεις; Εμένα πήγες και κατέστρεψες;”»
Για το τελείωμα του Θωμά Μαύρου από την ΑΕΚ: «Μαύρο, καλώς το παιδί το καλό! Τι θες, Μαύρο; Πότε θα ‘ρθεις να παίξεις; Το Πάσχα. Να ‘ρθεις να παίξεις. Τι θες, Μαύρο; Είσαι άρρωστος; Κάτσε. Τι θες, Μαύρο; Αυτό; Έλα. Αυτό, δηλαδή; Δηλαδή λέμε του Αλέφαντου “είσαι καλός προπονητής” κι από ‘κει να του πάρουμε τα σώβρακα του Αλέφαντου, κύριοι;!»
Για την εγκληματική οργάνωση στο ποδόσφαιρο: «Και μας λες τώρα ότι έχουμε λέει… Έχουμε, πες το, πώς την λένε; Εγκληματική οργάνωση στο ποδόσφαιρο. Και σε ρωτάω σένα. Ο μοναδικός άνθρωπος, φοβερός, μου ‘κλεψε το πρωτάθλημα, είναι ο Δούρος! Βάλτε τον Δούρο να δείτε! Ποια εγκληματική οργάνωση;»
Για τον Γκώνια, όταν είπε ότι δεν θεωρεί τον Αλέφαντο προπονητή και ότι του κατέστρεψε την καριέρα: «Τι να πιάσεις; Τον Νιόπλια δεν μπορούσες να πιάσεις! Σου ‘κοψα την μπάλα και μου ‘λεγες ότι είσαι καλύτερος απ’τον Καρεμπέ;! Πήγαινε, ρε παιδάκι, μου να παίζεις στο τέννις! Και να κάνεις και καμιά κολύμβηση εκεί στο γουότερ πόλο! Τι ασχολείστε; Αυτά που κάνετε, να τα μεταδώσετε σε μια ομάδα, να περπατήσετε! Μην ασχολείστε, λοιπόν. Κι όσοι σας παρακολουθάνε σε τέτοιες εκπομπές είναι της πλάκας. Να φεύγετε. Να φεύγετε!»
Για την Εθνική Ισπανίας: «Και επιπλέον, τι Μπόσκετς τώρα, Φάμπρεγκας, Κόκε; Τι να λέμε τώρα λόγια;! Σίλβα, κάνει γκολ κάθε χίλια χρόνια. Ντιέγκο Κόστα, τα κάνει. Ινιέστα, ανύπαρκτοι. Χουανφράν, βγαίνει το συνηθισμένο μόνο από δεξιά. Άλμπα, χρόνια πάνε να τον εβγάλουνε, λίγα πράγματα. Αλμπιόλ, τίποτε. Πικέ, για διάλυση. Κασίγιας… Γρήγορα ο Αντσελότι να τον εβγάλει. Άσ’τα, ρε Κασίγια τώρα, γκολ ήτανε αυτό τώρα;! Σου ‘ρχεται πάνω… Της πλάκας! Δεν μπορείς να παίξεις!»
Για την μόδα των τατουάζ: «Τίποτα, μωρέ τώρα, όπως ήταν τώρα οι Σπαρτιάτες, οι αρχαίοι Έλληνες. Βορειοελλαδίτες, όλοι… Ποια τατουάζ, ρε! Πολεμάγανε με την ασπίδα 24 ώρες το 24ωρο μόνο με νερό! Και κατέβαινε κάτω 300 του Λεωνίδα και τους διαλάγανε και τους Πέρσες και όλα! Τώρα με τα τατουάζ δεν μπορείς να πολεμήσεις ούτε μέχρι την Ρηγίλλης!»
Για τους γάμους ομοφυλοφίλων: «Κρέμασμα στο Σύνταγμα! Στο Σύνταγμα, μωρέ, τώρα! Φέρε μου τον Νομάρχη, πώς τον λένε αυτόν, αυτός τους πάντρεψε; Στο Σύνταγμα να τον κρεμάσω, στον λόγο μου. Είναι ζημιά για την κοινωνία αυτό. Να ‘χεις ένα παιδί, θα σου φύγει το καφάσι! Να λες η μάνα θα του βάλει να φάει, και το βράδυ να τον εμαγγώνουνε στην Αίγλη κάτω, έτσι (σκύβει στα τέσσερα).»
Για την ανθυγιεινή ζωή των Ελλήνων: «Γεμάτα τα νοσοκομεία είναι από κωλοαρρώστιες! Τρώνε τα κρέατα, τρώνε τους μουσαμάδες, τρώνε τα… τα κρασά, τρώνε τα ουίζα, τρώνε τα τσιγάρα, τρώνε τα φίδια! Άιντε, ρε, όλοι γεμάτο είναι! Τα θειάφια! Βλέπεις, 12 ετών, τσιγάρο! Όλα στα πλεμόνια πάνε. Όχι πλεμόνι, τίποτα δεν θα σου μείνει. Γαμώ το στανιό σας.»
Για τον θεσμό της οικογενείας, την ηθική και τον Μουρίνιο: «Είναι δυνατόν τώρα να’μαι εγώ, να βγαίνω φωτογραφία και να’ναι καλή ώρα της η κόρη μου η Κατερίνα με τα βυζά έξω, ρε;! Έχεις τρελαθεί, ρε;! Έρχεται η άλλη με… με τις βυζάρες έξω η κόρη του και βγαίνει φωτογραφία. Άσε, ρε, τώρα μαλακίες! Οικογένεια έχει ή… Πώς θα πας, ρε;! Από ‘κει, λοιπόν, θέλω να σου πω ότι έχει πάθει μαλάκυνση εγκεφάλου ο άνθρωπος (ο Μουρίνιο).»
Για την ιατρική επιστήμη: «Άλλοι γιατροί, φοβεροί! Στα Λονδίνα, γυρίσανε. Έρχονται εδώ και κάνουνε θαύματα. Λιαρόπουλος στην μέση, ασύλληπτος! Στα μάτια, φοβερός! Φοβεροί, οφθαλμίατροι! Τι να λέμε, ασύλληπτοι! Είναι δύο αδέρφια, ο ένας απίθανος ο Ραλλάτος! Απίθανος ο Ραλλάτος! Κλινική, ασύλληπτος! Σε σηκώνει και σε φτιάχνει. Άνθρωποι με ζάχαρο, χάνανε τα μάτια τους και τους έκανε και ζούνε. Ραλλάτος! Χαράλαμπος! Να σωθείτε, τρεχάτε! Σούρλας, καθηγητής. Πιο φτηνά, κι αυτός πάνω στο “Ελπίς”»
Και ίσως η κορυφαία του στιγμή όλων των εποχών:
Για τον Πολάκη και το τι θα έκανε αν τον έβριζε στον δρόμο: «Θα τον πλάκωνα. Ου!!! Θα όρμαγα! Επί τόπου, μωρέ, μη ψάχνεις να βρεις τώρα! Φέρε γάντια τώρα, να δεις τι Αλέφαντος είναι! Πρωταθλητής Ελλάδος είμαι στην πυγμαχία! Φέρε μου ένα σάκο τώρα. Κι άμα δεν φεύγουνε τα χέρια φοβερά, ωραία! Παπ, παπ, παπ, τέρμα! Από κάτω, από πάνω! Ό,τι θες! Έλα τώρα, Μπολάκης!»
