Κόρινθος, 1980…
Tο γήπεδο βράζει.
Η ομάδα θέλει τους βαθμούς για να ανέβει.
Δευτερόλεπτα πριν σηκωθούν οι παίκτες για να βγουν στο γήπεδο για ζέσταμα ο κυρ Νίκος αρχίζει να μιλάει με δυνατή φωνή που απαιτεί προσοχή…
Λοιπόν, για ακούστε με όλοι.
Τούς ακούτε έξω πώς κάνουν;
Πώς φωνάζουν;
Λες και είναι σε πόλεμο.
Μόνο “αέρα” δεν έχουν φωνάξει ακόμα.
Περιμένουν να βγείτε και θα φωνάξουν “αέρα” για να σας τον πάρουν.
(Ακούγονται συνθήματα με ρυθμικά χτυπήματα των ποδιών στα τσιμέντα)
Τούς ακούτε;
Λες και επελαύνει το πεζικό των Περσών στις Θερμοπύλες!
Αλλά εσείς δεν θα φοβηθείτε.
Επειδη εσείς σήμερα δεν είστε παίκτες.
Εσείς σήμερα είστε πολεμιστές!
Εσείς σήμερα είστε οι τριακόσιοι Σπαρτιάτες!
Θα βγείτε έξω και θα τσακίσετε τους Πέρσες.
Γιατί ποιοί είπαμε ότι είστε??
(Τα αμήχανα βλέμματα του ανεβάζουν την πίεση κι επανέρχεται με γκάζια)
-Ποιοί είπα ότι είστε μωρέ??
Οι Σπαρτιάτες κυρ Νίκο, λεν κάνα δυο…
Δύο μόνο;
Οι άλλοι 298 γιατί δεν ακούγονται; Ποιοι είστε είπαμε;
ΟΙ ΣΠΑΡΤΙΑΤΕΣ…
Ποιοί Σπαρτιάτες;
ΟΙ ΤΡΙΑΚΟΣΙΟΙ…
Μπράβο παλικάρια μου.
(Στρέφεται προς τον “Χ” που θα αγωνιζόταν βασικός)
Απο πού είπαμε ότι είσαι πολεμιστή μου;
Από το Κιάτο κυρ Νίκο!
(Ακολουθεί στιγμιαίο εγκεφαλικό )
Τί; Ποιό Κιάτο μωρέ;
Από τη Σπάρτη είσαι!
Που είναι τα δελτία;
Φερ’ τα εδώ.
Εκτός αποστολής, στην κερκίδα μαζί με τους Πέρσες, δε θα με σκάσετε εσείς σήμερα…
Απο Nίκος Λέλης
