Από την Θεσσαλονίκη, που ανέδειξε την πλειοψηφία των μεγάλων αθλητών του βόλεϊ, ήταν αναμενόμενο να ξεκινήσει και ο κορυφαίος όλων των εποχών (επίσημα και από την Ελληνική ομοσπονδία βόλει τότε) ο Νίκος Αντωνιάδης.
Γεννήθηκε στη Μαυρούδα Θεσσαλονίκης το 1948, όμως πέρασε όλα τα μαθητικά του χρόνια στην Πολίχνη.
Αθλητής που εξελίχθηκε σε μύθο, ο Νίκος γαλούχησε μια ολόκληρη γενιά νεότερων αθλητών, έφερε στο άθλημα πολλούς νέους φίλους και αποτέλεσε μια πραγματική ατραξιόν των γηπέδων.
Με την εξαιρετική του τεχνική και κυρίως το εντυπωσιακό του άλμα (επιτόπιο 1.25μ περίπου), έγινε ο πρώτος Έλληνας που αγωνίστηκε στο εξωτερικό.
Το 1967, ο έμπειρος δάσκαλος Ξενοφώντας Καλογερόπουλος, πήγε τον Νίκο στον Ηρακλή, όπου μυήθηκε στα μυστικά του βόλεϊ.
Ακολούθησε η μεγάλη πορεία στον Ηρακλή.
Διετέλεσε μέλος της εθνικής ομάδας του βόλεϊ από το 1967 ως το 1978, με περισσότερες από 200 συμμετοχές και συχνά έφερε και το περιβραχιόνιο του αρχηγού.
Η μεταγραφή του στην Γαλλία και συγκεκριμένα στη Ρασίνγκ, άνοιξε νέους ορίζοντες για τον διεθνή Έλληνα άσσο, όπου και κατέκτησε τρία πρωταθλήματα Γαλλίας το ΄76 το ΄77 και το ΄78.
Ήταν η εποχή που έκανε τις σπουδές του στο Παρίσι.
Αφού εγκατέλειψε την ενεργό δράση, μετά από έναν σοβαρότατο τραυματισμό (αποκόλληση του τετρακεφάλου μυός), έγινε προπονητής της Ρασίνγκ (Γαλλία), της Ασεμπεμπέ (Γαλλία) και της Σενουά (Ελβετία).
Εν συνεχεία γύρισε στην Ελλάδα και πέρασε από τον πάγκο και των τριών ομάδων της Θεσσαλονίκης.
Όμως δεν έμεινε για πολύ καιρό στην προπονητική.
Μετά τις σπουδές του σε Ελλάδα και Γαλλία, έγινε Λέκτορας Φυσικής Αγωγής στο ΤΕΦΑΑ Θεσσαλονίκης, διδάσκοντας αθλητική ψυχολογία και κοινωνιολογία.
Αξιομνημόνευτα είναι τα 5 τουρνουά βόλεϊ ''Γιορτή της Άνοιξης'' που πραγματοποίησε σε Θεσσαλονίκη και Σέρρες (1989-1996), αφιερωμένα στη Μακεδονία και στους Πόντιους, με πλήθος συμμετοχών από όλη τη βόρεια Ελλάδα, πλαισιωμένα με πολιτιστικές εκδηλώσεις, σαν σιωπηρή διαμαρτυρία, στα πολιτικά δρώμενα της τότε εποχής.
Μια εγχείρηση καρδιάς το 1992 και ένα ιατρικό λάθος (δεν χορηγήθηκαν αντιπηκτικά μετά την εγχείρηση και την τοποθέτηση τεχνητής μητροειδούς βαλβίδας) που είχε ως επίπτωση σοβαρότατο εγκεφαλικό επεισόδιο, ανέκοψαν οριστικά, την απίστευτα ανοδική του σταδιοδρομία.
Ευτυχώς προσωρινά διεκόπη και η επαγγελματική του εξέλιξη, διότι παρέμεινε επί τριετίας καθηλωμένος με ημιπληγία και φοβερά προβλήματα οράσεως (διπλωπία), τα οποία ξεπερνώντας τα όρια του, προσπέρασε και συνέχισε τις παραδόσεις του ως Λέκτορας στο ΤΕΦΑΑ Σερρών, από όπου πήρε μετάταξη το 1996 στη μέση εκπαίδευση και κατέβηκε στην Αθήνα.
Τα τελευταία χρόνια εργαζόταν στη Γενική Γραμματεία Αθλητισμού.
Παράλληλα όντας ανήσυχο πνεύμα, συνέγραψε 2 βιβλία αθλητικού περιεχομένου, που κυκλοφόρησαν με τίτλους ''Αθλητικό Θέαμά και Ολυμπιακοί Αγώνες'' και ''Αθλητικός θάνατος.''
