”Όταν ο Αντσελότι έφτασε στην Μαδρίτη, με πήρε τηλέφωνο και ήταν ειλικρινής όσο λίγοι άλλοι…
«Κοίτα, Πέπε, έχω τον Σέρχιο Ράμος, έχω τον Βαράν και έχω εσένα.
Θέλω να είμαι ειλικρινής και να σου πω ότι δεν είσαι η πρώτη επιλογή».
Απάντησα…
“Εντάξει κύριε, αλλά τι θέλετε; Να φύγω;”
Και εκείνος…
«Όχι, θέλω να μείνεις, αλλά θέλω επίσης να ξέρεις ότι δεν είσαι η πρώτη μου επιλογή».
Έτσι είπα…
“Εντάξει. Αλλά θα μου δώσετε την ευκαιρία να παλέψω για την θέση μου, όλα τα πράγματα είναι ίσα; Καμία προτίμηση;”
Ο Αντσελότι απάντησε…
«Αυτό ακριβώς περίμενα να ακούσω».
Σκέφτηκα…
«Aυτός ο κύριος είναι ειλικρινής, οπότε θα μείνω και θα παλέψω για κάθε ευκαιρία που θα μου έρθει».
Τότε ο Αντσελότι κατέληξε με έκπληξη, λέγοντάς μου…
«Πέπε, να θυμάσαι… Θα είμαστε πρωταθλητές Ευρώπης».
Τυχαίο ή όχι, φτάσαμε στον τελικό και στη διάρκεια του αγώνα, καθώς χάναμε 1-0, γύριζε σε έμας και έλεγε…
«Κερδίζουμε! Έχουμε ήδη κερδίσει αυτόν τον αγώνα!».
Και εμείς απορημένοι…
“Κύριε ηρέμησε!”
Και ο Αντσελότι…
“Θες να ποντάρεις μαζί μου; Έχουμε ήδη κερδίσει”.
Στο 93′ ο Σέρχιο Ράμος βάζει το γκολ, πηγαίνουμε στην παράταση και κερδίζουμε το Champions League!
Δεν πας κόντρα στον Αντσελότι.”
Πέπε
