Ο Ρόμπερτ Άντονι Ντε Νίρο, είναι Αμερικανός ηθοποιός, σκηνοθέτης και παραγωγός γεννημένος στις 17 Αυγούστου 1943.
Είναι γνωστός για την ενσάρκωση προβληματικών χαρακτήρων, για την πολύχρονη συνεργασία του με τον σκηνοθέτη Μάρτιν Σκορσέζε καθώς και για τη συμμετοχή του στις πρώτες δουλειές του Μπράιαν Ντε Πάλμα.
Θεωρείται ένας από τους καλύτερους ηθοποιούς όλων των εποχών.
Αυτό οφείλεται κυρίως στην άκαμπτη τελειομανία του και στην επιμονή με την οποία προφυλάσσει την προσωπική του ζωή.
Ο Ρόμπερτ γεννήθηκε στη Νέα Υόρκη από τον Ρόμπερτ Ντε Νίρο τον πρεσβύτερο, έναν ζωγράφο, ποιητή και γλύπτη, και την Βιρτζίνια Άντμιραλ, η οποία ήταν ζωγράφος.
Οι δυο τους γνωρίστηκαν σε ένα μάθημα ζωγραφικής του Hans Hofmann στο Προβινστάουν (Provincetown) της Μασαχουσέτης. Χώρισαν όταν ο Ρόμπερτ ήταν δύο χρονών και ο ίδιος μεγάλωσε στην περιοχή Κλίντον του Μανχάταν στη Νέα Υόρκη.
Αρχικά παρακολούθησε το Little Red School House αλλά αργότερα μετακινήθηκε από τη μητέρα του στο High School of Music and Art της Νέας Υόρκης.
Τα παράτησε όμως στην ηλικία των 13 ετών και οργανώθηκε σε μια συμμορία των δρόμων στη Μικρή Ιταλία.
Ακολούθησε μια φιλονικία με τον πατέρα του, αν και αργότερα συμβιβάστηκαν όταν ο ίδιος σε ηλικία 18 ετών έπασχε από κατάθλιψη και ταξίδεψε στο Παρίσι για να φέρει τον πατέρα του στο σπίτι.
Ο Ντε Νίρο παρακολούθησε τα μαθήματα της Στέλλα Άντλερ καθώς και αυτά της δραματικής σχολής του Λι Στράσμπεργκ.
Σε ηλικία 16 ετών έκανε περιοδεία με την Αρκούδα του Αντόν Τσέχωφ. Τέσσερα χρόνια αργότερα, το 1963, ήρθε ο πρώτος μεγάλος ρόλος του Ντε Νίρο όταν εμφανίστηκε στο Τόπο στα Νειάτα (The Wedding Party) του Μπράιαν Ντε Πάλμα, που ήταν και η αρχή μιας πολύχρονης συνεργασίας με τον σκηνοθέτη. Η ταινία όμως δεν κυκλοφόρησε επίσημα πριν από το 1969.
Το μεγαλύτερο διάστημα της δεκαετίας του ’60 το πέρασε σε θεατρικά εργαστήρια και σε παραστάσεις εκτός του Μπρόντγουέι.
Είχε ένα μικρό ρόλο στη Γαλλική ταινία του Μαρσέλ Καρνέ Τρία Δωμάτια στο Μανχάταν (1965) και επανασυνδέθηκε με τον Ντε Πάλμα για τα Greetings (1968) και Γεια σου Μαμα… Αμερική! (1970).
Κέρδισε τα βλέμματα πολλών όταν εμφανίστηκε στο Bang the Drum Slowly (1973) ενώ την ίδια χρονιά ξεκίνησε και η συνεργασία του με τον Μάρτιν Σκορσέζε όταν συμπρωταγωνίστησε με τον Χάρβεϊ Καϊτέλ στους Κακόφημους Δρόμους.
Αυτό οδήγησε σε μια σειρά ταινιών μεταξύ τους όπως τα Ο Ταξιτζής (1976), Νέα Υόρκη, Νέα Υόρκη (1977), Οργισμένο είδωλο (1980), Βασιλιάς για μια Νύχτα (1983), Τα Καλά Παιδιά (1990), Το Ακρωτήρι του Φόβου (1991) και Καζίνο (1995).
Σε όλες αυτές τις ταινίες, ο Ντε Νίρο υποδυόταν κάποιον με αντικοινωνική συμπεριφορά. Μια από τις πιο σημαντικές ταινίες για την καριέρα του ήταν ο Ταξιτζής, όπου ο ρόλος του Τράβις Μπικλ εκτόξευσε τη δημοτικότητά του και την καριέρα του.
Στην ίδια ταινία περιλαμβάνεται και ο γνωστότατος “You talkin’ to me?” μονόλογός του.
Ο Ρόμπερτ Ντε Νίρο σε συνέντευξη τύπου το 1998 για προώθηση της ταινίας Wag The Dog, στα πλαίσια του Φεστιβάλ Βερολίνου εκείνης της χρονιάς
Το 1974 συμμετείχε στο δεύτερο μέρος του θρυλικού Ο Νονός όπου και υποδύθηκε τον νεαρό Ντον Βίτο Κορλεόνε.
Για αυτόν τον ρόλο κέρδισε Όσκαρ δεύτερου αντρικού ρόλου.
Το 1976 εμφανίστηκε στο 1900 μαζί με τον Ζεράρ Ντεπαρντιέ ενώ δύο χρόνια αργότερα τον είδαμε στον Ελαφοκυνηγό.
Άλλος ένας σημαντικός ρόλος του Ντε Νίρο ήταν στο Once Upon a Time in America (1984) όπου υποδύθηκε τον Εβραίο γκάνγκστερ David ‘Noodles’ Aaronson. Φοβούμενος πως τέτοιοι ρόλοι έχουν αρχίσει να γίνονται στερεότυπα για αυτόν, από τα μέσα της δεκαετίας του ’80 άρχισε να πρωταγωνιστεί σε πολύπλευρους κωμικούς ρόλους όπου και εκεί είχε επιτυχία.
Επόμενες ταινίες του ήταν τα Καυτές Μαρτυρίες (1981), Μια Αγάπη Γεννιέται (1984), Μπραζίλ (1985), Η Αποστολή (1986), Οι Αδιάφθοροι (1987), Ο Διώκτης του Μεσονυκτίου (1988), Ένταση (1995), Ο Πρόεδρος, ένα ροζ Σκάνδαλο και ένας Πόλεμος (1997), Ρόνιν (1998), Ανάλυσέ το (1999), Ξανά Ανάλυσέ το (2002), Γαμπρός της Συμφοράς (2000), Πεθερικά της Συμφοράς (2004), Το Κρυφτό (2005) και Οδηγός Αισιοδοξίας (Silver Linings Playbook, 2012).
Κέρδισε βραβείο Όσκαρ Α’ Ανδρικού Ρόλου για το Οργισμένο Είδωλο και Όσκαρ Β’ Ανδρικού Ρόλου για το Ο Νονός ΙΙ.
Σαν γνωστός ηθοποιός της Μεθόδου, ο Ρόμπερτ Ντε Νίρο φημίζεται για την εργατικότητά του πάνω στους ρόλους που αναλαμβάνει να φέρει εις πέρας.
To 2006 σκηνοθέτησε αλλά και συμπρωταγωνίστησε με τους Ματ Ντέιμον, Αντζελίνα Τζολί και Τζο Πέσι στο Ο Καθοδηγητής.
Στις 7 Ιουνίου 2006, ο Ντε Νίρο δώρησε όλο το κινηματογραφικό του αρχείο, στο οποίο περιλαμβάνονται σενάρια και κουστούμια, στο Harry Ransom Center του πανεπιστημίου του Τέξας στο Όστιν.
Ο Ρόμπερτ Ντε Νίρο έχει παντρευτεί δύο φορές και έχει μια κόρη, την Ντρίνα και έναν γιο, τον Ράφαελ, με την πρώτη σύζυγο του, Ντάιαν Άμποτ καθώς και δύο δίδυμους γιους, τους Τζούλιαν Χένρι και Άαρον Κέντρικ, τους οποίους απέκτησαν με το πρώην μοντέλο Τούκι Σμιθ μέσω εξωσωματικής γονιμοποίησης.
Για ένα μικρό χρονικό διάστημα, ο Ντε Νίρο διατηρούσε δεσμό και με την ηθοποιό Ούμα Θέρμαν.
Έχει επενδύσει στα κινηματογραφικά στούντιο TriBeCa Productions, στο ιδιαίτερα δημοφιλές TriBeCa Film Festival καθώς και στα εστιατόρια TriBeCa Grill, Nobu και Layla.
Το 1998 κατά τη διάρκεια ενός γυρίσματος στη Γαλλία, ο ηθοποιός ενεκρίθη από ειρηνοδίκη πάνω στο θέμα ενός κυκλώματος εκπόρνευσης γυναικών. Ο Ντε Νίρο αρνήθηκε την οποιαδήποτε σχέση και δήλωσε πως ποτέ δεν πλήρωσε για σεξ και πως αν το είχε κάνει δε θα ήταν έγκλημα.
Οι αρχές θέλησαν να μιλήσουν μαζί του, μετά την αναφορά που έκανε στο όνομα του ένα κωλ γκερλ.
Σε συνέντευξη του σε Γαλλική εφημερίδα, ο Ντε Νίρο δήλωσε πως δεν θα επιστρέψει ποτέ ξανά στη Γαλλία και πως θα συμβουλέψει όλους τους φίλους του να μην επισκεφτούν αυτή τη χώρα. Οι αρχές δήλωσαν πως ο ηθοποιός θεωρήθηκε πιθανός μάρτυρας και όχι ύποπτος.
Ο Ντε Νίρο, του οποίου οι πρόγονοι είχαν μεταναστεύσει από την Ιταλία, ήταν να βραβευτεί σαν επίτιμος Ιταλός πολίτης στο φεστιβάλ της Βενετίας το 2004. Υπήρξε αντίδραση όμως από τους Sons of Italy, οι οποίοι υποστήριξαν πως ο ηθοποιός είχε χαλάσει την εικόνα της χώρας με τους ρόλους Ιταλών κακοποιών τους οποίους συνεχώς ενσάρκωνε.
Ο υπουργός πολιτισμού της χώρας, Τζουλιάνο Ουρμπάνι (Giuliano Urbani), δεν δέχτηκε τους ισχυρισμούς και η τελετή επαναπρογραμματίστηκε για τον Οκτώβριο στη Ρώμη.
Αν και ο ηθοποιός δεν παραβρέθηκε σε δύο συνεντεύξεις τύπου, η βράβευση έλαβε χώρα στις 20 Οκτωβρίου 2006.
Το 2004 παντρεύτηκε για δεύτερη φορά τη δεύτερη σύζυγο του, Γκρέις Χάιταουερ, πρώην αεροσυνοδό.
Ο γιος τους Έλιοτ γεννήθηκε το 1998 και το ζευγάρι έκανε αίτηση διαζυγίου λίγους μήνες μετά τη γέννησή του, ποτέ όμως δεν ολοκληρώθηκαν οι απαιτούμενες ενέργειες.
Ο Ρόμπερτ Ντε Νίρο είναι πιστός υποστηρικτής του κόμματος των δημοκρατικών και έχει υποστηρίξει ανοικτά τον Αλ Γκορ το 2000 και τον Τζον Κέρι το 2004.
Tαινίες
Οδηγός Διαπλοκής (American Hustle) (2013) – Victor Tellegio
Ο Ιρλανδός (The Irishman) (2019) – Φρανκ Σίραν
Red Lights (2012) – Simon Silver
Άλλη μια Νύχτα (Being Flynn, 2012) – Jonathan Flynn
Διασταυρούμενα Πυρά (Freelancers, 2012) – Joe Sarcone
Οδηγός Αισιοδοξίας (Silver Linings Playbook, 2012) – Paul Solitano
New Year’s Eve (2011) – Harry
The Killer Elite (2011) – Hunter-an assassin
Risks Worth Taking (2011) – Roberto Bernard ‘RB’ Orovitto Sr.
Απόλυτη ευφυΐα (Limitless, 2011) – Carl Van Loon
Οι Εποχές του Έρωτα (Manuale d’amore 3, 2011) – Adrian
Γονείς της Συμφοράς (Little Fockers, 2010) – Jack Byrnes
Δόλωμα Γένους Θηλυκού (Stone, 2010) – Jack Mabrey
Machete (2010) – Senator McLaughlin
Είναι Ολοι τους Καλά (Everybody’s Fine, 2009) – Frank
Κοίτα τι Έγινε; (What Just Happened?, 2008) – Ben
Ου Φονεύσεις (Righteous Kill, 2008) – Det. Thomas “Turk” Cowan
Αστερόσκονη (Stardust, 2007) – Captain Shakespeare
Ο Καθοδηγητής (The Good Shepherd, 2006) – General Bill Sullivan
Arthur et les Minimoys (2006) (voice: English version) – King
Το Κρυφτό (Hide and Seek, 2005) – David Callaway
Το Μυστικό της Γέφυρας (The Bridge of San Luis Rey, 2004) – Archbishop of Peru
Πεθερικά της Συμφοράς (Meet the Fockers, 2004) – Jack Byrnes
Καρχαριο-μάχος (Shark Tale, 2004) (φωνή) – Don Lino
Θεόσταλτος (Godsend, 2004) – Richard Wells
Ξανά Ανάλυσέ το (Analyze That, 2002) – Paul Vitti
Το Σημάδι του Δολοφόνου (City by the Sea, 2002) – Vincent LaMarca
Showtime (2002) – Det. Mitch Preston
The Score (2001) – Nick Wells
15 Λεπτά (15 Minutes, 2001) – Detective Eddie Flemming
Γαμπρός της Συμφοράς (Meet the Parents, 2000) – Jack Byrnes
Κώδικας Τιμής (Men of Honor, 2000) – Master Chief/Senior Chief/Chief Leslie W. ‘Billy’ Sunday
Τρελες Περιπέτειες στη Λοξολανδη (The Adventures of Rocky & Bullwinkle, 2000) – Fearless Leader
Κανείς Δεν Είναι… Τέλεια (Flawless, 1999) – Walt Koontz
Ανάλυσέ το (Analyze This, 1999) – Paul Vitti
Ronin (1998) – Sam
Μεγάλες Προσδοκίες (Great Expectations, 1998) – Arthur Lustig
Τζάκι Μπράουν (Jackie Brown, 1997) – Louis Gara
Ο Πρόεδρος, ενα Ροζ Σκάνδαλο κι ενας Πόλεμος (Wag the Dog, 1997) – Conrad Brean
Cop Land (1997) – Lt. Moe Tilden
Σταγόνες Αγάπης (Marvin’s Room, 1996) – Dr. Wally
Sleepers (1996) – Father Bobby
Ο Φανατικός (The Fan, 1996) – Gil Renard
Ένταση (Heat, 1995) – Neil McCauley
Καζίνο (Casino, 1995) – Sam ‘Ace’ Rothstein
Cent et une nuits de Simon Cinéma, Les (1995) – Le mari de la star-fantasme en croisière
Φρανκενστάιν της Μαίρη Σέλλεϋ (Frankenstein, 1994) – The Creature
Ιστορίες του Μπρονξ (A Bronx Tale, 1993) – Lorenzo Anello
Αγεφύρωτες Σχέσεις (This Boy’s Life, 1993) – Dwight Hansen
Μαντ Ντογκ και Γκλόρια (Mad Dog and Glory, 1993) – Wayne ‘Mad Dog’ Dobie
Η Νύχτα και η Πόλη (Night and the City, 1992) – Harry Fabian
Mistress (1992) – Evan M. Wright
The Godfather Trilogy: 1901-1980 (1992) (V) – Young Don Vito Corleone
Το Ακρωτήρι του Φόβου (Cape Fear, 1991) – Max Cady
Κύματα Φωτιάς (Backdraft, 1991) – Donald ‘Shadow’ Rimgale
Ενοχος Χωρίς Αποδείξεις (Guilty by Suspicion, 1991) – David Merrill
Ξυπνήματα (Awakenings, 1990) – Leonard Lowe
Τα Καλά Παιδιά (Goodfellas, 1990) – Jimmy Conway
Στάνλεϊ και Άιρις (Stanley & Iris, 1990) – Stanley Everett Cox
Δεν Είμαστε Άγγελοι (We’re No Angels, 1989) – Ned
Τζακνάιφ (Jacknife, 1989) – Joseph ‘Jacknife’ Megessey
Ο Διώκτης του Μεσονυχτίου (Midnight Run, 1988) – Jack Walsh
Οι Αδιάφθοροι (The Untouchables, 1987) – Al Capone
Δαιμονισμένος Άγγελος (Angel Heart, 1987) – Louis Cyphre
Η Αποστολή (The Mission, 1986) – Rodrigo Mendoza
Μπραζίλ (Brazil, 1985) – Archibald ‘Harry’ Tuttle
Μια Αγάπη Γεννιέται (Falling in Love, 1984) – Frank Raftis
Κάποτε στην Αμερική (Once Upon a Time in America, 1984) – David ‘Noodles’ Aaronson
Βασιλιάς για μια Νύχτα (The King of Comedy, 1983) – Rupert Pupkin
Καυτές Μαρτυρίες (True Confessions, 1981) – Des Spellacy
Οργισμένο είδωλο (Raging Bull, 1980) – Jake La Motta
Ο Ελαφοκυνηγός (The Deer Hunter, 1978) – Michael Vronsky
The Godfather Saga (1977) (mini) TV Series – Young Vito Corleone
Νέα Υόρκη, Νέα Υόρκη (New York, New York, 1977) – Jimmy Doyle
Ο Τελευταίος των Μεγιστάνων (The Last Tycoon, 1976) – Monroe Stahr
1900 (Novecento, 1976) – Alfredo Berlinghieri
Ο Ταξιτζής (Taxi Driver, 1976) – Travis Bickle
Ο Νονός ΙΙ (The Godfather: Part II, 1974) – Vito Corleone
Κακόφημοι Δρόμοι (Mean Streets, 1973) – John ‘Johnny Boy’ Civello
Bang the Drum Slowly (1973) – Bruce Pearson
Η Συμμορία των Ψυχρών Δολοφόνων (The Gang That Couldn’t Shoot Straight, 1971) – Mario Trantino
Γεννημένος για Νικητής (Born to Win, 1971) – Danny
Τζένιφερ Αγάπη μου (Jennifer on My Mind, 1971) – Mardigian
Γεια σου Μαμα… Αμερική! (Hi, Mom!, 1970) – Jon Rubin
Οι 4 Αδελφοί Δολοφόνοι / Οι Μπάσταρδοι (Bloody Mama, 1970) – Lloyd Barker
Τόπο στα Νειάτα (The Wedding Party, 1969) (as Robert Denero) – Cecil
Η Ανταλλαγή (Sam’s Song, 1969) – Sam Nicoletti
Greetings (1968) – Jon Rubin
Τρία Δωμάτια στο Μανχάταν (Trois chambres à Manhattan, 1965) (uncredited) – Client at the diner
1974 – Νικητής – Όσκαρ Β’ Ανδρικού Ρόλου – Ο Νονός, μέρος 2ο
1976 – Υποψήφιος – Όσκαρ Α’ Ανδρικού Ρόλου Ο Ταξιτζής
1978 – Υποψήφιος – Όσκαρ Α’ Ανδρικού Ρόλου – Ο Ελαφοκυνηγός
1980 – Νικητής – Όσκαρ Α’ Ανδρικού Ρόλου – Οργισμένο Είδωλο
1990 – Υποψήφιος – Όσκαρ Α’ Ανδρικού Ρόλου – Ξυπνήματα
1991 – Υποψήφιος – Όσκαρ Α’ Ανδρικού Ρόλου – Ακρωτήρι του Φόβου
2010 – Τιμητικό βραβείο Σέσιλ Μπ. Ντε Μίλ (στην 68η απονομή Χρυσών Σφαιρών που έγινε τον Ιανουάριο του 2011)
2012 – Υποψήφιος – Όσκαρ Β’ Ανδρικού Ρόλου – Οδηγός Αισιοδοξίας
