«Ο Dinho ήταν ιδιοφυΐα και όχι μόνο στο γήπεδο.
Τη μέρα που δεν ένιωθε χαρούμενος, δεν έπαιζε καλά.
Ωστόσο, ερχόταν συχνά στα αποδυτήρια χαμογελώντας και χαρούμενος και μου έλεγε…
”Σάμουελ, πώς αισθάνεσαι;”
Αν του απαντούσα κι’εγώ ‘οκ’ τότε έλεγε…
‘Τέλεια, πάμε να κερδίσουμε'”.
Σάμουελ Ετό
”Μια φορά είδα τον Ροναλντίνιο να έρχεται κατευθείαν στο προπονητικό κέντρο και να μπαίνει στα αποδυτήρια φορώντας σαγιονάρες και βρώμικα πόδια μέσα στην άμμο.
Κοίταξα το πρόσωπο του Λιλιάν Τουράμ και αμέσως έφυγε γελώντας.
Ποιος ξέρει πού ήταν μισή ώρα πριν έρθει για προπόνηση.
Κάτι που δεν είχα ξαναδεί σε μια ελίτ ομάδα όπως η Μπαρτσελόνα.
Αλλά ήταν ο Ροναλντίνιο και όλα συγχωρούνταν, για όλα ήταν ικανός.”
Τζιανλούκα Τζαμπρότα
”Ήμουν στην Udinese και ήμουν φίλος με τον Siqueira που μου σύστησε τον Ronaldinho σαν έκπληξη, στο Μιλάνο.
Πήγαμε σπίτι του και ήταν σαν ντίσκο.
Δεν καταλάβαινα που πηγαίναμε, το κατάλαβα μόνο όταν συνάντησα τον Dinho κάτω στις σκάλες…
Ηταν πάντα το είδωλό μου, τον παρακολουθούσα όλη νύχτα, ήταν γεμάτος με κορίτσια στην αγκαλιά του!
”Ήμουν εκεί μέχρι τις 6 το πρωί και είχα προπόνηση στις 10.
Δεν πας σε προπόνηση αν βγεις σε πάρτι του Ροναλντίνιο”
Φελίπε Σοντίνια
”Εκανα ό,τι αγάπησα περισσότερο, για είκοσι χρόνια και δέκα στις ακαδημίες.
Έζησα έντονα αυτό το όνειρο από παιδί, κάθε στιγμή, τα ταξίδια, τις νίκες, τις ήττες, την κριτική, τον εθνικό ύμνο, τα αποδυτήρια, την είσοδο στον αγωνιστικό χώρο, τα παπούτσια που χρησιμοποίησα, τις καλές και κακές μπαλιές, τους τίτλους που κέρδισα, τους συμπαίκτες με τους οποίους έπαιξα.
Στην τελική, όλα ήταν απίστευτα.Ο πατέρας μου και η οικογένειά μου,με στήριξαν πολύ για να φτάσω μέχρι εδώ, ήταν ομαδική δουλειά.”
Ροναλντίνιο
«Ημουν ευλογημένος που έπαιξα στην εθνική Βραζιλίας σε μία τόσο υπέροχη περίοδο.
Μπορούσα να είμαι στην ομάδα μαζί με τους ήρωές μου, που στην πορεία έγιναν συμπαίκτες και φίλοι μου.
Το μεγαλύτερο όνειρο μου είχε γίνει πραγματικότητα.
Ακόμα και τώρα πάντως έτσι τους βλέπω, σαν θρύλους.
Κάθε φορά που βλέπω τον Ρονάλντο και τον Ρομάριο, που βρίσκομαι μαζί με τον Ριβάλντο και τον Ρομπέρτο Κάρλος, ανατριχιάζω από θαυμασμό».
Ροναλντίνιο
”Αν ήθελα να παίζω μέχρι τα σαράντα μου, θα έπρεπε να μου είχαν απαγορεύσει την πρόσβαση και την είσοδο σε όλα τα νυχτερινά κέντρα και στα καταστήματα που δίνουν αλκοόλ.
Εγω δεν είμαι σκλάβος κανενός.
Μου άρεσε να απολαμβάνω τα νιάτα μου, να βγαίνω έξω όλη τη νύχτα αλλά να επιστρέφω και να κάνω μαγικά στο γήπεδο.
Αλλά αυτή η ιστορία, η δικιά μου ιστορία, δεν εμπνέει νέους ποδοσφαιριστές, εγώ μπορώ να τους συμβουλεύσω, να μείνουν μακριά από αυτή τη ζωή.
Απλά δεν είναι ένας καλός τρόπος για να κάνεις μια καριέρα στο ποδόσφαιρο.”
Ροναλντίνιο
”Ο μπαμπάς μου, μου έλεγε ότι ήταν καλύτερα να παίζω ξυπόλητος ποδόσφαιρο για να συνηθίσει το πόδι μου στην επαφή με την μπάλα.
Αυτό όμως που συνέβαινε πραγματικά, ήταν ότι δεν είχαμε χρήματα να αγοράσουμε παπούτσια.
Οταν κατέκτησα την Χρυσή Μπάλα, δεν έκλαψα από χαρά, έκλαψα γιατί δεν είχα τον πατέρα μου δίπλα μου, για να με δει και να με καμαρώσει.
Oταν μου είπαν να μπω στο γήπεδο για να διασκεδάσω, προσπαθούσα να κάνω μαγικά με την μπάλα, τώρα πια δεν μπορείς να το πεις αυτό, βλέπω παίκτες που δεν διασκεδάζουν ούτε οι ίδιοι, ούτε ο κόσμος που τους παρακολουθεί.”
Ροναλντίνιο
