Αραγε τι περνούσε από το κεφάλι του Sandro Mazzola εκείνες τις στιγμές εκείνης της υπέροχης νύχτας του 1964…

Αφού έζησε για χρόνια χωρίς πατέρα, τον θρυλικό Valentino Mazzola, ο οποίος είχε πεθάνει όταν δεν ήταν καν επτά ετών.

Αφού χρειάστηκε να ζήσει για χρόνια με το βάρος μιας γιγαντιαίας κληρονομιάς για να συνεχίσει, για να καθιερωθεί αργότερα ως ένα από τα πιο κρυστάλλινα ταλέντα του ιταλικού ποδοσφαίρου εκείνης της εποχής.

Εκείνο το βράδυ της 27ης Μαΐου 1964, ήταν το βράδυ του Sandro Mazzola, ο οποίος κυριάρχησε στον τελικό και οδήγησε την Ίντερ στον πρώτο της ιστορικό θρίαμβο στο Ευρωπαϊκό Κύπελλο ενάντια στον Ντι Στέφανο και την Ρεάλ Μαδρίτης του Πούσκας, που ήταν αήττητη σε όλη τη διοργάνωση.

Αλλά ήταν το ξεχωριστό μετά τον αγώνα, με τον Φέρεντς Πούσκας, παλιό γνώριμο του μπαμπά Βαλεντίνο, που συνεχάρη τον Σάντρο λέγοντας την εξής φράση…

«Αγόρι, έπαιξα εναντίον του πατέρα σου… Aξίζεις».

Αντιμέτωπος με ένα τέτοιο πιστοποιητικό εκτίμησης από έναν από τους μεγαλύτερους θρύλους στην ιστορία του ποδοσφαίρου, ο Sandro Mazzola συνειδητοποίησε ότι είχε εκπληρώσει τον προορισμό του ως άνθρωπος, ακόμη και πριν από αυτό, ως ποδοσφαιριστής, γνωρίζοντας ότι είχε τιμήσει τη μνήμη του αγαπημένου του πατέρα με τον καλύτερο δυνατό τρόπο.

Η Grande Inter του Helenio Herrera κέρδισε το πρώτο ιστορικό Ευρωπαϊκό Κύπελλο στην ιστορία της, παρέχοντας το βήμα για μια από τις πιο συγκινητικές ιστορίες όλων των εποχών.