”Το ταξίδι στην Ελλάδα έχει μια αστεία ιστορία.

Λίγοι άνθρωποι θυμούνται ότι, πριν πάω στον ΠΑΟΚ, πήγα στο Κουβέιτ, όπου το πρωτάθλημα ξεκίνησε αργότερα, τον Σεπτέμβριο, λόγω της ζέστης.

Πήγα εκεί και σκέφτηκα ότι δεν άξιζα να το περάσω όλο αυτό.

Προπόνηση με 40 βαθμούς Κελσίου, ως ένα σημείο μπορούσα να αντέξω αλλά υπήρχαν και… χειρότερα.

Η ομάδα που είχα συμφωνήσει. είχε ένα τραπέζι μπιλιάρδου στη μέση ενός σπα, ενώ την πρώτη μέρα στην προπόνηση είχαμε 15 παίκτες και την επόμενη… 30!

Στο πρωτάθλημα επιτρέπονταν μόνο δύο επαγγελματίες ανά κλαμπ, παίζοντας σε γήπεδα όπου δεν υπάρχει γρασίδι, αλλά… κάτι σαν γρασίδι.

Αυτό δεν ήταν για μένα, καλύτερα να έπαιζα με φίλους στο σπίτι μου.

Και υπάρχει μια περίεργη ιστορία για το πώς έκλεισε η μεταγραφή μου στον ΠΑΟΚ.

Τερμάτισα τον Δεκέμβριο την συνεργασία μου στο Κουβέιτ και υπήρχε μπροστά η μεταγραφική περίοδος του Ιανουαρίου.

Ήθελα να βρω μια ομάδα που θα κλείσω την καριέρα μου με αξιοπρεπή τρόπο και όχι με ένα τέτοιο πέρασμα από το Κουβέιτ. Σκέφτηκα να καθίσω για έξι μήνες και το καλοκαίρι να βρω ομάδα, αλλά μέσα σε λίγες ώρες όλα άλλαξαν!

Εν τω μεταξύ, κάποιος πολύ σημαντικός από την ελληνική εκκλησία πέθανε ( στις 28 Ιανουαρίου απεβίωσε ο Χριστόδουλος) και ανέβαλαν την ημέρα κλεισίματος των μεταγραφών για 24 ώρες λόγω εθνικού πένθους!

Τότε απευθύνθηκα σε ένα άτομο που μίλησε με τον Φερνάντο Σάντος και στη συνέχεια, μίλησα και με τον ίδιο τον Φερνάντο Σάντος. Όλα έγιναν πολύ γρήγορα και υπέγραψα στον ΠΑΟΚ.

Έμεινα εκεί για τρία χρόνια, μου άρεσε πολύ, είναι ένα έντονο και σκληρό περιβάλλον.

Μια ομάδα με παθιασμένους οπαδούς και μπορώ να τους χαρακτηρίσω υπερβολικούς… σαν εμένα.”

Σέρτζιο Κονσεισάο