Στις 16 Σεπτεμβρίου του 1976, ο Σοβιετικός πρωταθλητής στην τεχνική κολύμβηση, Σαβάρς Καραπετιάν, έβαλε σε κίνδυνο τη ζωή του, κάνοντας μια απίστευτα ηρωική πράξη.

Η ζωή δεν ήταν ποτέ εύκολη για τον Σαβάρς Καραπετιάν και πολλές φορές βρέθηκε σε ακραίες καταστάσεις, σε μια πορεία όπου ακόμα και οι πιο ευφάνταστοι σεναριογράφοι του Χόλιγουντ δεν θα μπορούσαν να γράψουν.

Γεννημένος το 1953 , ήταν ακόμα μικρό παιδί στη γενέτειρά του, το  Βανατζόρ της Αρμενίας (τρίτη μεγαλύτερη πόλη της χώρας μετά το Ερεβάν και το Γκιουμρί), όταν ο πατέρας του τον έμαθε οδήγηση.

«Οδηγούσα αυτοκίνητο από τεσσάρων ετών. Μια φορά, έκανα ρυμούλκηση σε ένα αμάξι και έπεσε στα βουνά.

Ο πατέρας μου μπήκε σε ένα φορτηγό και με έβαλε πίσω από ένα GAZ-51 (σ.σ. σοβιετικό φορτηγό της εποχής).

Φυσικά, φοβήθηκα κι έμπηξα τα κλάματα, καθώς οδηγούσα κι ήταν νύχτα… 

Στα επτά μου, οδήγησα μόνος από το Βανατζόρ στην Πόμπεντα, ήταν ωραία εμπειρία» εξομολογήθηκε ο Καραπετιάν σε τηλεοπτική του συνέντευξη.

Η μητέρα του, όπως θυμάται, ήταν σκληρή με τον ίδιο και τα δύο του μικρότερα αδέρφια, Κάμο και Ανατόλι, καθώς ήθελε να τον κάνει υπεύθυνο και παράδειγμα γι’ αυτούς.

«Ήταν αυστηρή και απαιτητική.

Κάποιες φορές μας έβαζε σε σειρά και μας χτυπούσε στο κεφάλι με τη σφουγγαρίστρα» έχει δηλώσει.

Ξεκίνησε τον αθλητισμό με τη γυμναστική και κατέληξε στην κολύμβηση, αν και οι προπονητές του έλεγαν ότι «δεν κάνει» λόγω του ύψους του, αλλά στα 17 του ήταν ήδη τέσσερις φορές πρωταθλητής.

Εντέλει, αφού τον εξανάγκασαν ουσιαστικά να παρατήσει την κολύμβηση, ένας προπονητής τον προέτρεψε να ασχοληθεί με την τεχνική κολύμβηση (finswimming).

Ενάμιση χρόνο μετά, ήταν ήδη στην εθνική ομάδα της ΕΣΣΔ και στην πρώτη του διοργάνωση έκανε τρία παγκόσμια ρεκόρ.

Ο πατέρας του, Βλαντιμίρ Αμπράμοβιτς ήταν πολύ περήφανος για τον ίδιο και κάποτε τσακώθηκε με έναν φίλο του, λέγοντας του πως ο γιος του θα γίνει πρωταθλητής Αρμενίας, βάζοντας στοίχημα ένα μπουκάλι κονιάκ.

Ο Καραπετιάν αναδείχτηκε πρωταθλητής Ευρώπης και ο φίλος του πατέρα του την επόμενη μέρα του έστειλε τρία μπουκάλια κονιάκ, λέγοντάς του ότι «κέρδισες και άλλα δύο».

Στο σοβιετικό πρωτάθλημα τεχνικής κολύμβησης στο Κίεβο στη διάρκεια των αγώνων, ένας συναθλητής του προσπάθησε να τον σαμποτάρει αδειάζοντας μέρος του οξυγόνου από τον εξοπλισμό του.

Παρόλα αυτά, ο Καραπετιάν συνέχισε στον αγώνα χωρίς οξυγόνο για τα τελευταία 75 μέτρα και έχασε τις αισθήσεις του αμέσως μετά τον τερματισμό, ενώ πληροφορήθηκε για τη νίκη του στο νοσοκομείο.

Στα 21 του, στις 8 Ιανουαρίου του 1974, μαζί με τον αδερφό του Κάμο γύριζαν με το λεωφορείο από την προπόνηση.

Ο οδηγός σταμάτησε σε ένα βενζινάδικο στο βουνό για ανεφοδιασμό, όμως ξέχασε να βάλει χειρόφρενο.

Το όχημα άρχισε να κυλάει και όδευε προς τον γκρεμό, με τον Σαβάρς να σπάσει το τζάμι του οδηγού και να σταματάει το πούλμαν λίγα μέτρα πριν τσακιστεί, σώζοντας τον ίδιο και 30 επιβάτες.

Στις 16 Σεπτεμβρίου 1976 κανονικά έπρεπε να ήταν στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα που διεξαγόταν στο Ανόβερο, όμως ένας τραυματισμός τον κράτησε στο Ερεβαν.

Καθώς προπονούνταν με τον αδερφό του Κάμο τρέχοντας πάνω από το φράγμα της λίμνης Γερεβάν στην Αρμενία, ένα τρόλεϊ με 92 επιβάτες έπεσε στο νερό.

Ο Καραπετιάν βούτηξε αμέσως, και αφού έσπασε με τα πόδια του το πίσω παράθυρο  του οχήματος, άρχισε τη διάσωση των λιπόθυμων επιβατών σε βάθος σχεδόν 10 μέτρων με τη θερμοκρασία του νερού να μην ξεπερνά τους 13 βαθμούς Κελσίου.

Μέσα σε περίπου 20 λεπτά και ύστερα από 30 καταδύσεις στα παγωμένα νερά, ανέσυρε 46 επιβάτες , που δέχτηκαν τη φροντίδα του αδερφού του. Τελικά επιβίωσαν οι 20 εξ αυτών.

Τα παγωμένα και μολυσμένα νερά είχαν σαν συνέπεια αμφοτερόπλευρη πνευμονία  και μολύνσεις στο αίμα λόγω των τραυμάτων του από τα τζάμια του τρόλεϊ. Ακόμα και μέσα στο ασθενοφόρο, μέσα στο ντελίριό του έλεγε στους νοσοκόμους: «Αφήστε με! Πρέπει να σώσω τους ανθρώπους! Θα φύγει το οξυγόνο από την καμπίνα!».

Ύστερα από 46 ημέρες σε κώμα , κατάφερε να ανακάμψει, αποχαιρετώντας, όμως, την κολυμβητική του καριέρα.

«Ήξερα ότι έπρεπε να σώσω αυτές τις ζωές και δεν μου επιτρεπόταν κανένα λάθος, αλλά ήταν τόσο σκοτεινά εκεί κάτω που σε μια μου βουτιά άρπαξα ένα κάθισμα…

Θα μπορούσα να είχα σώσει ακόμα μία ζωή.

Αυτό το κάθισμα ακόμα στοιχειώνει τους εφιάλτες μου» ανέφερε αργότερα ο Καραπετιάν.

Ακόμα κι έτσι, αποφάσισε να συμμετάσχει για τελευταία φορά σε αγώνες, όπου και έσπασε το παγκόσμιο ρεκόρ για 11η φορά, όμως ύστερα από αυτό ανέπτυξε μια ισχυρή απέχθεια για το νερό και έκανε άσχετες δουλειές, όπως σε εργοστάσιο ηλεκτρονικών, ενώ άνοιξε δική του υποδηματοποία στη Μόσχα.

Το αξιοπερίεργο είναι πως για το γεγονός ήξεραν μόνο ο αδερφός του Κάμο και ο πατέρας του που είχε φτάσει στον τόπο του δυστυχήματος.

Η μητέρα του, η σύζυγός του κι όλη η υπόλοιπη χώρα έμαθαν για το τι έγινε το 1982 από ένα μικρό ρεπορτάζ της εφημερίδας «Κομσομόλσκαγια Πράβντα», με τον Καραπετιάν να μετατρέπεται σε εθνικό ήρωα.

Οι μπελάδες όμως φαίνεται ότι κυνηγούσαν τον Σαβάρς, καθώς το 1985 έπιασε φωτιά ένα κτίριο στο αθλητικό κέντρο του Ερεβάν.

Ο Καραπετιάν όρμηξε μέσα και άρχισε να βγάζει τον κόσμο που ήταν παγιδευμένος στις φλόγες.

Αποτέλεσμα ήταν να πάθει δηλητηρίαση από το μονοξείδιο του άνθρακα και να λιποθυμήσει στον δρόμο. Ένας οδηγός ταξί τον αναγνώρισε και τον πήγε στο νοσοκομείο, σώζοντάς του τη ζωή.

Για τον ηρωισμό του στη διάσωση 20 ανθρώπων είχε τιμηθεί με το Παράσημο Τιμής της Σοβιετικής Ένωσης  και το βραβείο «ευ αγωνίζεσθαι» της UNESCO για την ηρωισμό του.

Επίσης, το όνομά του πήρε κι ένας αστεροειδής της κύριας ζώνης, ο «3027 Σαβάρς», που ανακάλυψε ο Νικολάι Τσερνίχ το 1978.

Στους Χειμερινούς Ολυμπιακούς Αγώνες του Σότσι το 2014 ήταν λαμπαδηδρόμος για τη μεταφορά της φλόγας από τη Μόσχα προς το Κράσνογκορσκ.

Ακόμα κι εκεί δεν έλειψαν τα απρόοπτα.

Η Φλόγα έσβησε στη Μόσχα και του επιτράπηκε να μεταφέρει τη δάδα για δεύτερη φορά, με αποτέλεσμα ο Καραπετιάν να είναι ο μόνος άνθρωπος στην ιστορία των Ολυμπιακών Αγώνων που μετέφερε τη φλόγα δύο φορές στην ίδια διοργάνωση.

Ο Σαβάρς ζει στη Μόσχα και διατηρεί ακόμα το κατάστημα υποδημάτων στη ρωσική πρωτεύουσα.

sputniknews.gr