Ενας παίκτης που ενθουσίασε τους πάντες, μόλις στα δεκαέξι του χρόνια, οταν πρωτοεμφανίστηκε με την φανέλα του Παναθηναικού.
Σωτήρης Νίνης!
Το 2008 εντάχθηκε στη λίστα του ισπανικού περιοδικού «Don Balon», με τους εκατό πιο ελπιδοφόρους ποδοσφαιριστές του κόσμου.
Ξεκίνησε τη σταδιοδρομία του από τις ακαδημίες του Απόλλωνα Σμύρνης και συνέχισε στις ακαδημίες του Παναθηναϊκού.
Τον Δεκέμβριο του 2006, μετά από υπόδειξη του προπονητή του Παναθηναϊκού Βίκτορ Μουνιόθ στη διοίκηση της ομάδας, ο Νίνης υπέγραψε το πρώτο του επαγγελματικό συμβόλαιο.
Είναι από τους νεότερους ποδοσφαιριστές που έχουν αγωνιστεί στον Παναθηναϊκό σε επίσημο αγώνα και αυτό έγινε στις 7 Ιανουαρίου 2007, στη νίκη εναντίον του Αιγάλεω με σκορ 1-0, σε ηλικία 16 ετών και 9 μηνών, αφήνοντας από την πρώτη του εμφάνιση πολύ καλές εντυπώσεις.
Σκόραρε το πρώτο του τέρμα στον αγώνα κόντρα στον Πανιώνιο στις 27 Ιανουαρίου 2007 και έγινε ο δεύτερος νεότερος παίκτης που σκοράρει στο πρωτάθλημα της Α’ Εθνικής, σε ηλικία 16 ετών, 9 μηνών και 24 ημερών, μετά τον Θωμά Μαύρο του Πανιωνίου.
Ταυτόχρονα έγινε ο νεότερος παίκτης που έχει σκοράρει με την ομάδα του Παναθηναϊκού.
Στις 18 Φεβρουαρίου του 2007 έγινε και ο νεότερος παίκτης που έχει σκοράρει σε ντέρμπι, πετυχαίνοντας τέρμα στον αγώνα εναντίον της ΑΕΚ, το οποίο έληξε 4-1 υπέρ των «πρασίνων» και ο Νίνης ψηφίστηκε πολυτιμότερος παίκτης του αγώνα.
Στο τέλος της αγωνιστικής περιόδου ψηφίστηκε καλύτερος νέος ποδοσφαιριστής, από τους συναδέλφους του στον ΠΣΑΠ. Στις αρχές Οκτωβρίου 2007 υποβλήθηκε σε επέμβαση στους κοιλιακούς στη Γερμανία και αποφασίστηκε να παραμείνει εκτός γηπέδων για επτά εβδομάδες μέχρι να αποθεραπευτεί.
Την περίοδο 2009-10 η σταδιοδρομία του γνώρισε μεγάλη άνθιση και πολλές ομάδες μεγάλης κλάσης εξέφρασαν το ενδιαφέρον τους για τον νεαρό μέσο του “τριφυλλιού” όπως η Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ από την Αγγλία αλλά και ομάδες από την Ιταλία, έπειτα από τις εξαιρετικές εμφανίσεις που είχε κάνει στους αγώνες του Παναθηναϊκού ενάντια στη Ρόμα τον Φεβρουάριο του 2010, στα πλαίσια του Europa League.
Ειδικά στον επαναληπτικό αγώνα της Ρώμης πραγματοποίησε καταπληκτική εμφάνιση με ένα κερδισμένο πέναλτι, μία ασίστ και ένα τέρμα, που είχαν ως αποτέλεσμα την ανάδειξή του σε κορυφαίο ποδοσφαιριστή της αναμέτρησης.
Το 2010 κατέκτησε το νταμπλ με τον Παναθηναικό, ενώ μαζί με τον Λέτο, τον Σίσε και τον Σαλπιγγίδη, συνέθεσαν μια πολύ δυνατή μεσοεπιθετική γραμμή.
Τον Ιανουάριο του 2012 έκανε γνωστό πως από το καλοκαίρι της ίδιας χρονιάς θα συνεχίσει την καριέρα του σε σύλλογο του εξωτερικού. Δύο μήνες αργότερα έγινε γνωστή η συμφωνία του για τριετές συμβόλαιο με την ιταλική Πάρμα.
Ο Παναθηναϊκός για τη μεταγραφή του έλαβε ως χρηματικό αντίτιμο τα “τροφεία” του παίκτη, καθώς επρόκειτο για “προϊόν” των “πράσινων” ακαδημιών, που ανήλθαν κοντά στο ένα εκατομμύριο ευρώ.
Στον τελευταίο του αγώνα με την “πράσινη” φανέλα, ο κόσμος τον αποθέωσε με τον ίδιο, εμφανώς συγκινημένο, να ανταποδίδει το χειροκρότημα.
Τον Μάρτιο του 2007 κλήθηκε στην Εθνική Ελπίδων, με την οποία πραγματοποίησε το ντεμπούτο του στις 27 Μαρτίου στον αγώνα εναντίον της Δανίας (Κ-21).
Το καλοκαίρι του ίδιου έτους κατέκτησε το αργυρό μετάλλιο με την ομάδα των Ελπίδων, γεγονός που έκανε τον τότε προπονητή της ανδρικής εθνικής ομάδας Ότο Ρεχάγκελ να τον καλέσει στην Ανδρών, έναν χρόνο αργότερα.
Συγκεκριμένα, τον Μάιο του 2008 κλήθηκε να αγωνιστεί για πρώτη φορά στην εθνική Ανδρών.
Η πρώτη του συμμετοχή ήταν σε φιλικό αγώνα με την Κύπρο στο Παμπελοποννησιακό Στάδιο στις 19 Μαΐου 2008. Σκόραρε για πρώτη φορά φορώντας τη φανέλα με το εθνόσημο στον ίδιο αγώνα εναντίον της Κύπρου και έγινε ο νεότερος σκόρερ στην ιστορία της Ελλάδας, σε ηλικία 18 χρονών και 40 ημερών.
Συμμετείχε στα τελικά του Μουντιάλ 2010 στη Νότια Αφρική καθώς και στο Euro 2012 που διεξήχθη στα γήπεδα της Πολωνίας και της Ουκρανίας.
Υπήρξε βασικό στέλεχος της εθνικής Νέων που αγωνίστηκε στον τελικό του ευρωπαϊκού πρωταθλήματος Νέων το 2007.
Μεγάλο ταλέντο, που μπορούσε να δώσει πολλά περισσότερα, ίσως να αδίκησε τον εαυτό του, ίσως τον πήγαν πίσω οι τραυματισμοί… και η Πάρμα που δεν ήταν στα καλύτερα της αλλά πρόλαβε και άφησε μνήμες στους φίλους του Παναθηναικού, για τις οποίες θα έχει πάντα θέση στην ιστορία του συλλόγου.
