Aπο την σελίδα ‘Εκτός Έδρας’ στο Facebook!
O γνωστός οπαδός του Π.Α.Ο.Κ. Μασκοφόρος…
”Γεννημένος στην Γερμανία το 1966 ακούγαμε ραδιόφωνο τα Αθλητικά Νέα.
Ημασταν οι περισσότεροι ΠΑΟΚ του Κούδα, του Σαράφη και του Τερζανίδη.
Έπαιζε ο ΠΑΟΚ στο Καραϊσκάκη και περίμενα να τελειώσουν οι ειδήσεις για να ακούσουμε τα αθλητικά και μόλις είπε το ΟΣΦΠ – ΠΑΟΚ 0-4, τρελάθηκα!
Επαναπατρισμός το 1976 και ο ΠΑΟΚ πρωταθλητής.
Το πρώτο παιχνίδι που είδα ήταν με τον Απόλλων Αθηνών στην Τούμπα, το 3-1 την σεζόν 1978-79 .
Πρώτο εκτός στην Βέροια στα μέσα του 1980.
Ο πρώτος σύνδεσμος που γράφτηκα ηταν ο Σ.Φ. ΠΑΟΚ ΜΑΎΡΗ ΘΎΕΛΛΑ στη Τούμπα και μετά στην Θύρα 4 με Μάκη Μανάβη.
Όσο ήμουν δίπλα στον Μάκη ήμουν ο τυμπανιστής.
Αφομοιώθηκα τον τρόπο λειτουργίας και οργάνωσης τις κερκίδας από τον Μάκη σε κάθε παιχνίδι της ομάδος μας και όταν ο Μάκης αποχώρησε, έγινα και τυμπανιστής και οργανωτής. Δεν γινόταν αλλιώς.
Είναι πολύ δύσκολο να λειτουργείς δύο σε ένα.
Τελικά τα κατάφερα σε διπλό ρόλο.
Όσο για τα διοικητικά κάναμε ό,τι περνούσε από το χέρι μας, για να βρούμε τον άνθρωπο που θα έκανε τα όνειρα μας για έναν μεγάλο ΠΑΟΚ πραγματικότητα.
Μέσα από την κερκίδα και την ατμόσφαιρα που δημιουργούσαμε κρατήσαμε τον κόσμο και την έδρα καυτή.
Χωρίς τίτλους ο κόσμος είχε πολλαπλασιαστεί και η Τούμπα καζάνι που έβραζε.
Απο παιδί θυμάμαι που έμπαινα στο γήπεδο με μια σημαία (θείο θα με βάλεις μέσα) με το παλαμάκι δυνατό σαν κρόταλο, με σφυρίχτρα εκκωφαντική και με μια αυτοσχέδια σημαία με νεκροκεφαλή και επάνω να γράφει ΠΑΟΚ και κάτω ΘΑΝΑΤΟΣ.
15 χρόνων παιδί έκανα τον γύρο του θριάμβου και προσκύνημα στο κέντρο του γηπέδου πριν το παιχνίδι, φορώντας μάσκα του Ζορό.
Αργότερα με τις τυμπανοκρουσίες με τον Μάκη στην 4 κάθε στιγμή που τελείωνε ο αγώνας, νίκη η ήττα, ήμουν περήφανος πού πρόσφερα μαζί με τον κόσμο μας.
Αν αδικήσαμε την ομάδα και τους εαυτούς μας?
Στο θέμα με Βουλινό και τα επεισόδια με Παρί Σεν Ζερμέν, μείναμε 5 χρόνια εκτός Ευρώπης.
Μετά την πολυετή αποχή από το γήπεδο της Θύρας 4 που ήμασταν μέλοι, κάποια στιγμή ο τότε πρόεδρος του ΠΑΟΚ Θωμάς Βουλινός λύγισε και μας δήλωσε ότι μετά από μερικά παιχνίδια και το ντέρμπι με τον Παναθηναϊκο στην Τούμπα, θα αποχωρούσε.
Τότε η Θύρα 4 δεν έσπασε την αποχή.
Δημιουργήσαμε έναν Σύνδεσμο που θα οργάνωνε τον κόσμο σε αυτά τα παιχνίδια.
Έπρεπε να γεμίσει το γήπεδο, να πάρει αυτά που ήθελε ο Βουλινος και να φύγει.
Πολλά παιδιά με θεώρησαν απεργοσπάστη και πουλημένο.
Αλλά αργότερα κατάλαβαν το νόημα της κίνησης.
Στην αρχή τον ονομάσαμε Βόρειοι Ενωμένοι Μαχητές.
Αλλά μετά από σκέψη και τη γνώμη του Δημήτρη Νικηφόρου διευθυντή της ΚΑΕ ΠΑΟΚ ονομάστηκε ΒΥΖΑΝΤΙΝΟΊ ΕΝΩΜΈΝΟΙ ΜΑΧΗΤΕΣ χωρίς να χωρίζει την Ελλάδα στα δύο, αλλά ιστορικός Βυζαντινός έχοντας σχέση με τις ρίζες του ΠΑΟΚ μας.
Δύο ήταν οι εκδρομές που με άγγιξαν.
Ποδοσφαιρικά το Νάπολη-ΠΑΟΚ με Μαραντόνα το 1988 και στο Μπάσκετ η Γενεύη το ’91 με τη Σαραγόσα ΠΑΟΚ ΚΥΠΕΛΟΥΧΟΙ ΕΥΡΩΠΗΣ!
Πιο αστεία στιγμή όταν πήγαμε στον τελικό κυπελλούχων Μπάσκετ στην Νάντ τις Γαλλίας .
Βρεθήκαμε 30 άτομα σε ένα ερωτικό θέατρο και η κυρία με τα μαύρα δερμάτινα εσώρουχα και το μαστίγιο σήκωσε έναν δικό μας καλοθελητή στην σκηνή .
Πέρασε σεξουαλικά μαρτύρια ενώ εμείς από κάτω είχαμε σκάσει από τα γέλια, ανεπανάληπτες στιγμές και όχι κυνηγητά και επεισόδια, με την Ρεαλ Μαδρίτης παίξαμε.
Ωραία χρόνια!
Οι ταλαιπωρίες ήταν πολλές.
Κυρίως στην Αθήνα πριν 35 χρόνια η εθνική οδός με τα τριπλά χιλιόμετρα και τον χαλασμένο δρόμο χωρίς στάσεις με συνοδεία αστυνομίας.
Θυμάμαι όμως και μια μπασκετική εκδρομή εκτός Ελλάδος, στην Σερβία με Ερυθρό Αστέρα, γυρίζαμε από το Βελιγράδι, τότε με την μπουνιά του Νιούμαν.
Νύχτα χιόνι και χαλάσανε τα φώτα του πούλμαν στο πίσω μέρος, βάλαμε έναν φακό μας σταμάτησε η Σερβική αστυνομία, πήρε και δύο μπουκάλια ΜΕΤΑΞΑ και λεφτά, άγχος πολύ, σταματήσαμε σε ένα ξενοδοχείο τις κακιάς ώρας και την βγάλαμε στο πάτωμα της ρεσεψιόν μέχρι να ξημερώσει για να πάμε πίσω ασφαλείς.
Δεν υπάρχει επαρχιακή πόλη που να μας έχει ζορίσει, καλή έδρα το Αλκαζάρ στη Λάρισα, μας ζόρισε λίγο και το Αιγάλεω.
Αν σε κάποια στιγμή αισθάνθηκα κίνδυνο ήταν το 1989 στη Λεωφόρο.
Μετά την εντολή Βαρδινογιαννη και το πούλημα της αστυνομίας, οι 300 μπερδεμένοι από εμάς, αποχωρίσαμε στο ημίχρονο.
Από εκτός στο μπάσκετ θυμάμαι τον Τελικό Κυπέλλου Κυπελλούχων στην Βιτόρια της Ισπανίας με την Ταουγκρές στην χώρα των Βάσκων.
Χάσαμε τελικά.
Στο τέλος αυτοί φώναζαν Βασκόνια και εμείς Μακεδονία.
Ζόρικη έδρα ήταν και στο Τελ Αβίβ στο γήπεδο Γιάντ Ελιαου.
Ηχητική βία που τρυπούσε τα αυτιά.
60 άτομα εμείς ακουστηκαμε στο ημίχρονο με σκέτο ΠΑΟΚ τύμπανο και τρομπέτα.
Διαφορές μεταξύ 80ς/90ς και σημερινής εποχής…
Το πρωτεύον τότε για εμάς ήταν να κάνουμε καλύτερη κερκίδα με συνθήματα που είχαν μεν υβριστικά αλλά και χιούμορ κατά του αντιπάλου, ηχητική βία και κασκόλ, σημαίες, θέαμα, τύμπανα, τρομπέτες.
Τώρα τα σνομπάρουν αυτά, χουλιγκανιζουν και γίνονται όλοι όμοιοι με ίδιους ρυθμούς στα συνθήματα.
Το μεγαλύτερο κομμάτι σηκώνεται σπάνια τώρα ως καθόλου.
Η επιτυχία είναι να παντρέψεις σε ένα σύνθημα όλο το γήπεδο και αυτό δεν γίνεται με συνθήματα του τύπου υβριστικών και ναρκωτικών.
Η κοινή γραμμή στην Ελλάδα είναι απαγορευμένη λέξη.
Δεν είναι θέμα οπαδών.
Μην μας λερώνετε όλους.
Είμαστε ιδεολόγοι ρομαντικοί και αγαπάμε όλοι το ίδιο τις ομάδες μας, πού ιδρυτικά κάτι σημαίνουν.
Το πρόβλημα είναι κοινωνικό.
Όταν υπάρχει πρόβλημα στο σπίτι, στο σχολείο, στο πανεπιστήμιο, στην πόλη, στην δουλειά, ποιά δουλεία, στον αθλητισμό, στο γήπεδο.
Όλα αυτά από την κακή πολιτικό-οικονομική κατάσταση της χώρας μας.
Έτσι το γήπεδο είναι προβληματικό, συσσώρευση ψυχολογικών προβληματικών ατόμων που ξεσπάνε τα νεύρα τους, πως να υπάρχει συνεννόηση για μια σωστή οπαδική αγωγή.
Στο παρελθόν προσπάθεια έγινε αλλά απέτυχε.
Για να ελέγξεις την μάζα πρέπει να εμπνέεται ο κόσμος από τους οργανωτές και να το θέλει και αυτός.
Θα δούμε κόσμο αλλά με λάθος τρόπο πάλι και θα έχουμε τα ίδια (μόνο σε τελικούς)
Το τι πρέπει να γίνει το ξέρω πολύ καλά.
Αν θέλουν να το κάνουν πρέπει να δουλέψουν και αυτό θέλει χρόνο, δεν γίνεται με μαγικό ραβδί στιγμής.
ΚΆΘΑΡΣΗ ΕΠΑΝΑΣΥΓΚΡΟΤΉΣΗ ΟΠΑΔΙΚΉ ΑΓΩΓΗ ΝΕΑΣ ΓΕΝΕΙΑΣ.
Αν κλείσουν τα γήπεδα για δύο χρόνια, θα βελάξουν σαν τα πρόβατα.
Ας φροντίσουν για να έχουν.
Εμείς ήμασταν έξω από την Τούμπα με Παντελάκη, με Βουλινό, ακόμα και με Μπατατούδη που μας έφερε και δύο Κύπελλα Ελλάδος.
ΌΛΑ ΓΊΝΑΝΕ ΕΤΣΙ ΩΣΤΕ ΝΑ ΒΡΕΘΕΊ ΕΝΑΣ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΑ ΚΑΙ ΙΔΕΟΛΟΓΙΚΆ ΗΓΈΤΗΣ
ΣΑΝ ΤΟΝ ΠΌΝΤΙΟ ΓΙΑΝΝΗ (ΓΙΟΥΒΑΝΗ ΙΒΑΝ)ΣΑΒΒΙΔΗ.
Εκείνη η βραδιά ήταν πολύ δύσκολη μιλώντας για το ντέρμπι με τον Ολυμπιακό το 1992.
Μετά τα σκηνικά στον Πειραιά, οι δικοί μας ήθελαν εκδίκηση στην Τούμπα.
Εγώ ως οργανωτής και υπεύθυνος που ήμουν τότε, έπρεπε να κρατήσω τις ισορροπίες. Πρώτον εάν μπαίναμε μέσα, θα είχε τιμωρηθεί σίγουρα ο ΠΑΟΚ όπως παντα σε τέτοιες περιπτώσεις.
Δεύτερον, θα είχαμε πολλούς τραυματίες και τρίτον πολλούς συνοπαδούς μας στη φυλακή, αφού παραμονευε το σύστημα και η αστυνομία.
Κράτησα την κλειδαριά με το χέρι μου μέχρι το 70ο λεπτό που ηρέμησαν τα πνεύματα. Απειλήθηκα και δέχθηκα ένα δίμετρο σίδερο.
Δεν θα ξεχάσω έναν πιτσιρικά τον εκλιπαρούσα να ηρεμήσει, τον έλεγα μην, θέλεις να πας στην φυλακή, θα καταστρέψεις την ζωή σου.
Ο πατέρας σου σε αγαπάει και απαντάει, δεν έχω πατέρα.
Η μάνα σου τον λέω, ούτε μάνα έχω, μιά αδερφή έχω μου λέει.
Έστω αυτή, δεν την σκέφτεσαι??
Τελικά τον πήραν οι φίλοι του και μια κοπελιά προς τα πίσω.
Το αίμα τους έβραζε, με ρωτούσαν γιατί ρε Τάσο?
Ίσως έσωσα μερικά παιδιά από την φυλακή και μερικά σπασμένα κεφάλια.
Πάντα πρέπει να υπάρχουν άνθρωποι με ρόλο ισορροπιστών μέσα στην μάζα.
Αλλιώς δεν θα διαφέραμε από τα ζώα.
Αν ονομάσω ομάδα θα έχουν πρόβλημα οι συνοπαδοί μου.
Γιατί ξέρετε ή εμείς ή κανείς.
Νομίζουμε στην Ελλάδα ότι μόνο εμείς υπάρχουμε , απλά κοίτα λίγο Λατινική Αμερική, Καζαμπλάνκα.
Έχω δεί τέλειες κερκίδες.
Ένας για όλους και όλοι για έναν.
Αυτο το κάναμε το 1997 ΠΑΟΚ-ΟΣΦΠ 0-0.
Όλο το γήπεδο ένας πυρήνας στον αέρα.
Για να παραδεχτείς οπαδούς πρέπει να υπάρχει συνδυασμός, ήχος, θέαμα, ύμνος, σύνθημα την κατάλληλη στιγμή .
Οι 5 ομάδες τις Ελλάδος έχουν αρκετά ποσοστά κοντά η μιά με την άλλη.
Αλλά ξεχωρίζω την Τούμπα εποχή 1980-2000.
Οχι εγωιστικά.
Αν δεν είναι, γιατί την λένε καυτή έδρα.
Η Τούμπα το είπε και ο ΜΑΡΑΝΤΟΝΑ!
Περί ενασχόλησης με την Εθνική, με κάλεσε η πατρίδα μου να υπηρετήσω στον στρατό. Πήγα με χαρά εθελοντής στα ΛΟΚ.
Όταν απολυθείς σε λένε, καλός πολίτης.
Έλληνας πολίτης γής.
Γεννήθηκα στο εξωτερικό από Πόντιο και Θρακιωτισσα.
Πρόσφυγες από κούνια.
Ελληνάρας! ΠΑΟΚ-ΕΛΛΑΣ ΕΛΛΑΣ-ΠΑΟΚ.
Χειρότερος από βάρβαρο ο κακός Έλληνας, είπε ο Μέγας Αλέξανδρος.
Πήγα για το Εθνόσημο.
Με καλέσανε από την τότε κυβέρνηση να βοηθήσω με το τύμπανο και την πείρα που είχα στην κερκίδα, τόσα χρόνια πού οργάνωνα στην Τούμπα, στα δύο παιχνίδια με Τσεχία και την Πορτογαλία στον τελικό.
Πολύ δύσκολο να οργανώσουμε φιλάθλους απόδημου Ελληνισμού.
Έπρεπε να τούς μάθουμε να τραγουδάνε τουλάχιστον ένα σύνθημα όλοι μαζί.
Δεν σταματώ να τραγουδώ ποτέ…
Δύο είκοσι τετράωρα έπαιζα σε πλατείες της Λισσαβόνας.
Τελικά 16000 Έλληνες σβήσανε 35000 Πορτογάλους.
Οπαδικά βιβλία πού σπέρνουν μίσος και βία να μην υπάρξουν ποτέ.
Όμορφες κερκίδες, φωτογραφίες και στιγμές να πανηγυρίζουν γκολ και απονομές κυπέλλων. Τάσος Τερζίδης ”Μασκοφόρος” στην σελίδα ‘Εκτός έδρας’
