«Ο Ολυμπιακός ήθελε πολύ να υπογράψει συμβόλαιο μαζί μου, αλλά επέλεξε λάθος τρόπο.

Κατέθεσε επίσημη πρόταση στην ομάδα μου αλλά τότε δεν γινόταν να πάρεις μεταγραφή για ομάδα του εξωτερικού.

Στην Ελλάδα δεν μετακόμισα ως ποδοσφαιριστής αλλά ως πολιτικός πρόσφυγας που επέστρεφε πίσω στην πατρίδα του.

Η γιαγιά μου και οι θείοι μου έμεναν στη Θεσσαλονίκη όπου και μετακόμισα.

Ο Ηρακλής κινήθηκε άμεσα και υπογράψαμε συμβόλαιο.

Στην δεκαετία του 1970 στην Ελλάδα υπήρχαν άκαμπτοι κανόνες.

Οι ποδοσφαιριστές είχαν χαμηλό μισθό.

Όταν υπέγραφες συμβόλαιο με μια ομάδα, σε έδεναν χειροπόδαρα καθώς ο σύλλογος είχε δικαίωμα να σε κρατήσει ακόμα και για δέκα χρόνια.

Υπήρχαν προτάσεις από την Ρόμα και την Στουτγκάρδη αλλά και από την Άρσεναλ.

Μου πρόσφεραν ένα εκατομμύριο για να υπογράψω συμβόλαιο.

Βρέθηκα στο Λονδίνο αρχικά για να ξεπεράσω τον τραυματισμό μου στο μηνίσκο και στη συνέχεια πήρα μέρος στις προπονήσεις των «Κανονιέρηδων».

Οι άνθρωποι της Άρσεναλ δεν ήθελαν να φύγω από το Λονδίνο αλλά ο πρόεδρος του Ηρακλή δεν ήθελε καν να ακούσει για την μεταγραφή μου.

Ήμουν ο μοναδικός που μπορούσα να κρατήσω την οικονομική υγεία της ομάδας.

Τα πράγματα πριν την έλευση μου στον Ηρακλή ήταν εντελώς διαφορετικά.

Πριν έρθω εγώ στο γήπεδο υπήρχαν 3.000 εισιτήρια, ενώ μετά 15.000, ήμουν ο αγαπημένος του κοινού.

Ο κόσμος έλεγε πως αν φύγει ο Βασίλης Χατζηπαναγής θα είναι ένα μεγάλο πισωγύρισμα για όλη την ομάδα.

Από όταν πήγα εγώ στον Ηρακλή η ομάδα βελτιώθηκε και στην πρώτη μου χρονιά κατακτήσαμε το κύπελλο.

Στον τελικό είχαμε κερδίσει τον Ολυμπιακό σε ένα παιχνίδι που το είχαν δει όλοι οι Έλληνες του κόσμου.

Είχα αγωνιστεί σε ανεπίσημους αγώνες με την ΕΣΣΔ, είχα πάρει μέρος σε δύο ανεπίσημα τουρνουά στα οποία συμμετείχαν μόνο σοσιαλιστικές χώρες.

Μετά από καιρό το 1976 συμμετείχα σε ένα φιλικό με την Ελλάδα.

Αντιμετωπίσαμε την Πολωνία αλλά οι αντίπαλοι με αναγνώρισαν και στη συνέχεια μου απαγορεύτηκε να είμαι μέλος της Εθνικής Ελλάδος.

Στα 45 μου χρόνια η Ομοσπονδία της Ελλάδας αποφάσισε να διοργανώσει ένα παιχνίδι προς τιμήν μου.

Ήταν μια ικανοποίηση για εμένα που δεν κατάφερα να αγωνιστώ όταν ήμουν νεότερος.

Είχα αγωνιστεί για 25 λεπτά, ήμουν προετοιμασμένος ψυχολογικά γι’αυτό το παιχνίδι.

Είμαι πολύ περήφανος που κλήθηκα στην Μικτή Κόσμου.

Στην Αμερική υπήρχαν πολλοί Έλληνες, οι οποίοι είπαν πως αν έρθει ο Βασίλης Χατζηπαναγής θα αγοράσουν 15 χιλιάδες εισιτήρια και το έκαναν.

Θυμάμαι ότι ο σχολιαστής έλεγε…

”O Έλληνας Βασίλης Χατζηπαναγής που έχει γεννηθεί στην ΕΣΣΔ.”

Ο αγώνας διεξήχθη στις ΗΠΑ, αγωνίστηκα μαζί με τους Μπενκεμπάουερ, Κέβιν Κίγκαν, Μάριο Κέμπες, Φέλιξ Μάγκατ.

Από το παιχνίδι πήρα 3 χιλιάδες δολάρια αλλά τα περισσότερα έσοδα πήγαν για φιλανθρωπικό σκοπό.

Αλλά όταν 15 χιλιάδες Έλληνες φωνάζουν το όνομα σου είναι ένα απίστευτο συναίσθημα.

Πέτυχα έξι γκολ απο κόρνερ, το δούλευα πολύ.

Αν δεν κάνω λάθος είχα πετύχει περισσότερα τέρματα με κόρνερ από τον Λομπανόφσκι.

Πλέον στο σύγχρονο ποδόσφαιρο είναι πολύ δύσκολο να δούμε κάτι τέτοιο.»

Βασίλης Χατζηπαναγής