”Ξεκίνησα να παίζω στα δώδεκα μου χρόνια σε μια μικρή ομάδα.
Αμέσως μετά, πήγα στον Ερυθρό Αστέρα, με τον οποίο έκανα το ξεκίνημα μου, μέχρι που έφτασα στην πρώτη ομάδα με την οποία έκανα ντεμπούτο στα δεκαέξι μου, έστω και σε φιλικό.
Στα δεκαοκτώ μου χρόνια έκανα την στρατιωτική θητεία και στην επιστροφή μου στο Βελιγράδι έπρεπε να αντιμετωπίσω μια δύσκολη κατάσταση και να πάρω μια απόφαση που αποδείχθηκε πολύ σημαντική για την καριέρα μου.
Μάλιστα ο προπονητής του Ερυθρού Αστέρα δεν με υπολόγιζε καθόλου, οπότε μετά από ένα μόνο ματς αποφάσισα να μπω στην Ραντ, μια ομάδα πολύ λιγότερο φιλόδοξη, όπου βρήκα έναν καλό προπονητή και όπου κατάφερα να εκφράσω τα ποδοσφαιρικά μου στοιχεία.
Την επόμενη σεζόν επέστρεψα στον Ερυθρό Αστέρα και κατέκτησα το Κύπελλο Πρωταθλητριών.
Αλλά το πραγματικό μου μεγάλο ματς, είναι στη νίκη στο Διηπειρωτικό Κύπελλο, που κατακτήθηκε στο Τόκιο τον Δεκέμβριο του 1991 πετυχαίνοντας δύο από τα τρία γκολ με τα οποία νικήσαμε τους Χιλιανούς της Colo Colo.
Στο Τόκιο συνειδητοποίησα ότι πραγματικά θα μπορούσα να τα καταφέρω στον δύσκολο κόσμο του ποδοσφαίρου.”
Και απο τον δύσκολο κόσμο του ποδοσφαίρου ο Βλαντιμίρ Γιούγκοβιτς δεν ξέφυγε, αντίθετα άφησε το στίγμα του, τόσο με τις ανεπανάληπτες επιτυχίες του Ερυθρού Αστέρα όσο και με την εμπειρία στην Ιταλία.
Έφτασε στη Serie A χάρη στην Σαμπντόρια, καθιερώθηκε νωρίς ως ένας από τους καλύτερους μέσους του πρωταθλήματος.
Αγώνας, τεχνική, νοοτροπία και ένα φονικό μακρινό σουτ, τον είχαν κάνει την επιλογή του Λίπι στην Γιουβέντους.
Και δεν είναι τυχαίο που στις αποφασιστικές φάσεις στους νικηφόρους αγώνες για την Γιουβέντους, ο Γιούγκοβιτς πέτυχε γκολ στον ημιτελικό στη Νάντ και το νικηφόρο πέναλτι στον τελικό με τον Άγιαξ.
Αυτό το χαμόγελο πριν την εκτέλεση είναι ίσως μία από τις πιο όμορφες εικόνες στο μυαλό των ασπρόμαυρων οπαδών.
Η στιγμή πριν την πολυαναμενόμενη νίκη, η στιγμή που φαίνεται ότι είχε κάνει ήδη χαρούμενο τον κόσμο της Γιούβε.
«Ήμουν σίγουρος ότι θα σκοράρω.
Χαμογελούσα γιατί η μοίρα με είχε επιλέξει για μια τόσο σημαντική νίκη, σε προσωπικό επίπεδο και για τη Γιουβέντους που την περίμενε τόσα χρόνια.
Ένας πολύ κοντινός του Ανιέλι, μου είπε ότι όταν πήγα να εκτελέσω το πέναλτι, ενώ όλοι γύρισαν πλάτη για να μην βλέπουν, είπε… “Ηρεμήστε, είναι Σέρβος…”
Βλάντιμιρ Γιούγκοβιτς
