Ο Ζάρκο Πάσπαλι γεννήθηκε στην Πλιέβλια, στις 27 Μαρτίου 1966, είναι Μαυροβούνιος πρώην διεθνής καλαθοσφαιριστής.
Με ύψος 2,08 μ. αγωνιζόταν στις θέσεις του σμολ και πάουερ φόργουορντ.
Αγωνίστηκε στο μεγαλύτερο μέρος της καριέρας του στην Ελλάδα (έξι συνολικά σεζόν), αποτελώντας έναν από τους κορυφαίους αθλητές κατά τη συγκεκριμένη περίοδο, έχοντας σημαντική επιρροή στην ανάδειξη του ελληνικού πρωταθλήματος.
Επίσης αγωνίστηκε στο ΝΒΑ, την Ιταλία, τη Γαλλία, καθώς και τη Γιουγκοσλαβία, από όπου και ξεκίνησε την πορεία του.
Ξεκίνησε να αγωνίζεται στη Μπούντουτσνοστ της Ποντγκόριτσα.
Ήταν ήδη μεγάλο αστέρι από την αρχή της καριέρας του στην Παρτιζάν, με την οποία κατέκτησε κύπελλο Κόρατς, πρωτάθλημα και κύπελλο Γιουγκοσλαβίας παρέα με τον Βλάντε Ντίβατς και τον Αλεξάντερ Τζόρτζεβιτς.
Σε ηλικία 23 χρόνων, δίχως να επιλεγεί ποτέ σε ντραφτ, αποκτήθηκε από τους Σαν Αντόνιο Σπερς, με τους οποίους δεν κατάφερε ποτέ να προσαρμοστεί, εξαιτίας κυρίως της κακής εξωγηπεδικής ζωής του που ήταν άμεσα συνδυασμένη με το τσιγάρο και την πίτσα, αγαπήθηκε όμως από τους φίλους της ομάδας.
Το 1990 επέστρεψε στην Παρτιζάν Βελιγραδίου και παρέα με τους Τζόρτζεβιτς και Ντανίλοβιτς προσπάθησαν ανεπιτυχώς να σταματήσουν την κυριαρχία της Γιουγκοπλάστικα των Ντίνο Ράτζα και Τόνι Κούκοτς.
Σε μια οριακή στιγμή της καριέρας του, ο Ζάρκο αποκτήθηκε τη σεζόν 1991-1992 από τον Ολυμπιακό, ο οποίος την προηγούμενη χρονιά είχε τερματίσει 8ος, διαθέτοντας μια ομάδα χωρίς στόχους και φιλοδοξίες.
Με την καθοδήγηση του Γιάννη Ιωαννίδη και τον Ζάρκο Πάσπαλι στην πρώτη χρονιά του να σκοράρει 32 πόντους μ.ό. ανά αγώνα, ο Ολυμπιακός ξαναγεννιέται και φτάνει στον τελικό του πρωταθλήματος, τον οποίο έχασε από τον ΠΑΟΚ.
Την επόμενη σεζόν 1992-1993 ο Ολυμπιακός με πρωταγωνιστή και πάλι τον Πάσπαλι και με τη βοήθεια του Μπέρι κατακτά το πρωτάθλημα απέναντι στον ενισχυμένο Παναθηναϊκό των Γκάλη, Βράνκοβιτς, Κόμαζετς, Σοκ, ενώ αποκλείεται ένα βήμα πριν το φάιναλ-φορ της Αθήνας για την Ευρωλίγκα από την Λιμόζ.
Η σεζόν 1993-1994 βρίσκει τον Ολυμπιακό να είναι μια από τις ισχυρότερες ομάδες της Ευρώπης.
Με Πάσπαλι, Τάρπλεϊ και Φασούλα να βρίσκονται στο ζενίθ της ευρωπαϊκής τους καριέρας και τους νεαρούς Σιγάλα, Τάρλατς, Τόμιτς, Νάκιτς να έχουν αποκτήσει την ωριμότητα για να μπουν σε τροχιά πρωταθλητισμού, ο Ολυμπιακός φτάνει με κεκτημένη ταχύτητα στον τελικό του φάιναλ-φορ της Ευρωλίγκας στο Τελ Αβίβ, κερδίζοντας τον Παναθηναϊκό στον ημιτελικό με 77-72 (σε έναν αγώνα που έμεινε ιστορικός για την Ελλάδα, διότι ήταν η πρώτη φορά που οι δύο «αιώνιοι αντίπαλοι» συναντήθηκαν μεταξύ τους σε ευρωπαϊκή διοργάνωση, αν και ο μεταξύ τους αγώνας στον ημιτελικό ήταν υποχρεωτικός, λόγω των τότε ισχύοντων κανονισμών και στερώντας έτσι από το Νίκο Γκάλη την τέταρτη και τελευταία ευκαιρία του να αγωνιστεί σε τελικό Ευρωλίγκας.
Στον τελικό του Τελ Αβίβ όμως, 2 ημέρες μετά, ο Ζάρκο χρεώθηκε την ευθύνη μιας αναπάντεχης ήττας – σοκ που θεωρείται το μεγαλύτερο ίσως μπασκετικό κάζο στην ιστορία του Ολυμπιακού, καθώς η ομάδα του έχασε το τρόπαιο με 59-57 από μια ομάδα που όλα τα προγνωστικά έδιναν ότι ο Ολυμπιακός θα συντρίψει δια περιπάτου, την Ζουβεντούτ Μπαδαλόνα.
Όμως η αλήθεια απέβη διαφορετική και μοιραία, καθώς συνολικά σαν ομάδα ο Ολυμπιακός από ένα αδικαιολόγητο «άγχος του φαβορί» έπαθε ξαφνικά μια άνευ προηγουμένου αστοχία στο φινάλε και δεν σκόραρε για τα τελευταία 6 λεπτά και 40 δευτερόλεπτα του αγώνα, με τον Ζάρκο επίσης να αστοχεί στις 7 από τις 10 ελεύθερες βολές του στον αγώνα, αλλά και σε αρκετές κρίσιμες προσπάθειες για σουτ, ενώ μάλιστα ο ίδιος έμεινε άποντος σε ολόκληρο το δεύτερο ημίχρονο.
Στέφτηκε μετά πρωταθλητής και κυπελλούχος Ελλάδας και αποχώρησε από τον Ολυμπιακό.
Η σεζόν 1994-1995 τον βρίσκει στον μεγάλο αντίπαλο Παναθηναϊκό, παρέα με τους Παναγιώτη Γιαννάκη, Στόγιαν Βράνκοβιτς και τον Νίκο Γκάλη, ο οποίος μετά από λίγο αποχώρησε.
Με το ξεκίνημα της σεζόν, ο Παναθηναϊκός κερδίζει τον Ολυμπιακό για το κύπελλο και ο Πάσπαλι, που ήταν πρωταγωνιστής, γίνεται κόκκινο πανί για τους φίλους του Ολυμπιακού και ήρωας για τους φίλους του ΠΑΟ.
Αγωνιστικά επηρεασμένος από την αστοχία στις κρίσιμες στιγμές που όλο και μεγαλώνει, μεταμορφώνεται από ένα δεινό σουτέρ σε ένα ευκίνητο φόργουορντ που εκμεταλλεύεται τον αιφνιδιασμό και τις γρήγορες επιθέσεις, σκοράροντας όλο και πιο κοντά στο καλάθι.
Η αστοχία του σε κρίσιμες στιγμές αποδεικνύεται και πάλι καθοριστική, καθώς στο κρίσιμο παιχνίδι της κανονικής περιόδου απέναντι στον Ολυμπιακό ο Πάσπαλι αστοχεί και πάλι σε κρίσιμη βολή και ο Παναθηναϊκός χάνει το πλεονέκτημα έδρας, που έχει ως συνέπεια να χάσει μετά και το πρωτάθλημα.
Την ίδια χρονιά στην Ευρωλίγκα ο ΠΑΟ στηριζόμενος σε Πάσπαλι, Βράνκοβιτς, Γιαννάκη, κάτω από τις οδηγίες του Ευθύμη Κιουμουρτζόγλου, παίζει ίσως το θεαματικότερο μπάσκετ της νεότερης ιστορίας του, βασιζόμενο στην ταχύτητα, τους αιφνιδιασμούς και τις εντυπωσιακές ενέργειες, και είναι το φαβορί για το τρόπαιο, όμως στον ημιτελικό του φάιναλ-φορ της Σαραγόσα (όπου ο ελληνικός «εμφύλιος» ήταν και πάλι υποχρεωτικός, λόγω των τότε ισχύοντων κανονισμών) χάνει και πάλι από τον Ολυμπιακό (ο οποίος όμως 2 μέρες μετά έχασε για δεύτερη συνεχόμενη φορά στον τελικό του φάιναλ-φορ, αυτή την φορά από τη Ρεάλ Μαδρίτης).
Την επόμενη χρονιά, ο Πανιώνιος του Ντούσαν Ίβκοβιτς ήταν η ομάδα που κέρδισε από το πέρασμα του Ζάρκο, καθώς με τη βοήθειά του κατέκτησε την τρίτη θέση.
Στο τέλος της σεζόν, οι εντυπωσιακές του εμφανίσεις στην Ολυμπιάδα της Ατλάντα έκαναν τους Ατλάντα Χοκς να του δώσουν την ευκαιρία να δοκιμαστεί και να αγωνιστεί στο ΝΒΑ.
Για εξωαγωνιστικούς λόγους η απόδοση του έπεσε και πάλι και δεν κατάφερε να ξαναγωνιστεί τελικά στο ΝΒΑ, αγωνίστηκε όμως στη γαλλική Ρασίγκ Παρί, την οποία βοήθησε να κερδίσει το πρωτάθλημα μετά από 43 χρόνια.
Τη σεζόν 1997-1998 επιστρέφει στην αγαπημένη του Ελλάδα για τον Άρη, με τον οποίο κέρδισε το κύπελλο Ελλάδος και δεν εγκατέλειψε όπως πολλοί συμπαίκτες λόγω των χρεών που είχε η ομάδα απέναντι σε όλους τους αθλητές της.
Τελευταία του στάση τη σεζόν 1998-1999 στη Βίρτους Μπολόνια, στην οποία μετά από τραυματισμούς έκανε κακές εμφανίσεις και τελικώς η Βίρτους Μπολόνια τον αποδέσμευσε στα μισά της σεζόν.
Σταμάτησε το μπάσκετ σε ηλικία μόλις 32 ετών.
Τίτλοι
Πρωτάθλημα Γιουγκοσλαβίας: (1987)
Κύπελλο Κόρατς: (1989)
Κύπελλο Γιουγκοσλαβίας: (1989)
Ολυμπιακός
2x Πρωτάθλημα Ελλάδας: (1993, 1994)
Κύπελλο Ελλάδας: (1994)
Ρασίγκ Παρί
Πρωτάθλημα Γαλλίας: (1997)
Άρης Θεσσαλονίκης
Κύπελλο Ελλάδας: (1998)
Ατομικές διακρίσεις…
MVP Φάιναλ Φορ της Ευρωλίγκας: (1994)
Καλύτερη ομάδα του Final-4 της Ευρωλίγκας: (1994)
FIBA All-Star Game: (1991)
Πρώτος σκόρερ στο Πρωτάθλημα Ελλάδας: (1992)
Πρώτος σκόρερ στον τελικό Κυπέλλου Ελλάδας: (1994)
Ελληνικό All-Star Game: (1994)
Εθνική Γιουγκοσλαβίας
Υπήρξε επί σειρά ετών βασικό στέλεχος της εθνικής ομάδας της Γιουγκοσλαβίας.
Το 1987 σε ηλικία 21 ετών ήταν ένας από τους ηγέτες της Εθνικής Γιουγκοσλαβίας που κέρδισε το χάλκινο μετάλλιο στο Ευρωμπάσκετ της Αθήνας και ο Νίκος Γκάλης και η παρέα του του στέρησαν την ευκαιρία να κατακτήσει το τρόπαιο στον τελικό, που τελικώς το κατέκτησε η Ελλάδα.
Το 1988 κατέκτησε το ασημένιο μετάλλιο στην Ολυμπιάδα της Σεούλ, χάνοντας στον τελικό από την εξίσου ισχυρότατη ΕΣΣΔ.
Το 1989 είχε την τύχη να αγωνιστεί επάξια στην καλύτερη ίσως ομάδα της Εθνικής Γιουγκοσλαβίας που πολλοί ονόμασαν ευρωπαϊκή ντριμ τιμ και να κατακτήσει το χρυσό μετάλλιο στο Ευρωμπάσκετ του Ζάγκρεμπ απέναντι στην Ελλάδα και δίπλα σε ονόματα όπως οι Πέτροβιτς, Ράτζα, Ντίβατς, Βράνκοβιτς, Κούκοτς, Ζντοβτς, Ντανίλοβιτς.
Το 1990 στο Μουντομπάσκετ κατέκτησε το χρυσό μετάλλιο.
Το 1991 στο Ευρωμπάσκετ της Ρώμης απέναντι στη γηπεδούχο Ιταλία κατέκτησε και πάλι το χρυσό μετάλλιο.
Το 1995 επανέλαβε την επιτυχία του στο Ευρωμπάσκετ της Αθήνας, κερδίζοντας και πάλι το χρυσό μετάλλιο απέναντι στη Λιθουανία, αφού στον ημιτελικό η Γιουγκοσλαβία είχε ήδη αποκλείσει την Ελλάδα.
Το 1996 στην Ολυμπιάδα της Ατλάντα κέρδισε το ασημένιο μετάλλιο, αφού η Γιουγκοσλαβία δεν κατάφερε να σταματήσει τη Ντριμ Τιμ 2.
Εθνικοί τίτλοι και διακρίσεις
1989 χρυσό μετάλλιο στο Ευρωμπάσκετ
1990 χρυσό μετάλλιο στο Μουντομπάσκετ
1991 χρυσό μετάλλιο στο Ευρωμπάσκετ
1995 χρυσό μετάλλιο στο Ευρωμπάσκετ
1988 αργυρό ολυμπιακό μετάλλιο στη Σεούλ
1996 αργυρό ολυμπιακό μετάλλιο στην Ατλάντα
1987 χάλκινο μετάλλιο στο Ευρωμπάσκετ
