” Όταν έφτασα στο Μάλμε δεν με δέχτηκαν καλά οι συμπαίκτες και το περιβάλλον μου, γιατί είχα ένα ξένο όνομα.
Δεν ήμουν βασικός, ήμουν στον πάγκο και δεν ήμουν ευπρόσδεκτος.
Η ομάδα μου είπε, ότι ο Άντερσον (προπονητής της πρώτης ομάδας) ήθελε να με δει.
Νόμιζα ότι έκανα κάτι σοβαρό, ότι έκανα κάποια λάθη.
Αντ ‘αυτού, ο ‘Αντερσον μου είπε…
“Tέρμα τα παιχνίδια με τους νέους, τώρα πρέπει να πας με τους μεγάλους”.
Επιτέλους βρήκα κάποιον που πίστεψε σε μένα. Μετά πήρα την ευκαιρία, την εκμεταλλεύτηκα και κυριάρχησα ολοκληρωτικά.
Στη Σουηδία, όταν ήμουν στα αποδυτήρια με τους άλλους ποδοσφαιριστές, ήξερα ότι με έβλεπαν διαφορετικά,γιατί ήμουν ξένος. Έτσι, για να έχω μια ευκαιρία στη Σουηδία, νόμιζα ότι έπρεπε να είμαι δέκα φορές πιο δυνατός από όλους.
Έπρεπε να δουλέψω δέκα φορές περισσότερο από τους άλλους, έπρεπε να αποδείξω μέσα μου δέκα φορές οτι αξίζω περισσότερο από όλους τους άλλους.
Αυτή ήταν η νοοτροπία μου “.
